Nee niet hier in huize Au Bellefleur, maar wel in de nabije omgeving. Gisteren liet ik jullie uitgebreid kennis maken met sneeuw in Sigogne, dat echt once in a life time is. Dit had dus tot gevolg dat niet alleen de school dicht was, maar ook de vuilnis ophaaldienst liet het afweten, de postbode zat volgens mij ook lekker warm bij de haard en de rijdende 'SRV' man van de lokale Coop is geen milimeter van z'n stek afgegaan.
's Middags was ik met Fleur een wandeling gaan maken en we zijn niemand tegen gekomen, sterker nog we zagen geen kip. De mensen hadden de meeste luiken voor hun ramen dicht gedaan, zelfs geen spelende kinderen buiten, of die naar buiten keken. We zullen vast wel gesignaleerd zijn hoor en staan nu vast te boek als die gekke Hollanders. Maar mijn kind had appelwangetjes en glinsterende oogjes en daar had ik graag vriestenen voor over.
2 opmerkingen:
Franca,
zo hoort het voor de volle 100% en Fleur zal wel niet de enige geweest zijn met Bellefleurwangetjes mijn gedacht...
Jan
Dat noem ik dan genieten en op de koop toe het dorp voor jullie alleen hebben. Goed ingeduffeld van het sneeuwlandschap genieten met het knisperende witte tapijt onder de voeten, heerlijk. Als je de banden van je wagen hoort doorslippen op die witte ijswegen denk ik daarentegen wel eens: jeetje zat ik nu maar veilig en warm thuis. En toch kan ik er ook van genieten!!!!!!
Een reactie posten