zondag 4 oktober 2015

We zijn er nog hoor


Vanaf de Markthal in Rotterdam
Plafond van de Markthal in Rotterdam

Op een terras in Meschers

Op de deur van een Galerie in Talmont
Paella buren middag bij Candido en Nicole
Het schaamrood staat op mijn kaken omdat het alweer februari was dat ik voor het laatst schreef. Dit heeft ook te maken door facebook omdat je daar ook wel dingen schrijft die je bezig houden, waardoor bloggen er vaak bij inschiet. Ik ga geen beloftes doen die ik niet kan nakomen, maar zal m'n best doen. In de herfst en winter periode ben ik niet zo vaak buiten in de tuin te vinden, dus dat zal ook wel helpen om wat meer achter de laptop te kruipen.
Er is niet zo veel gebeurd in een half jaar eigenlijk. Sinds m'n gebroken schouder hebben we de werkzaamheden in de B&B weer opgepakt, maar het is erg rustig geweest, maar we hebben ook geen reclame gemaakt...eerst maar eens zien wat ik wel/niet kan. Gelukkig heb ik nog steeds mijn hulp die wekelijks komt en heel flexibel is in dagen / tijden mocht het zo zijn dat ik wil wisselen ivm gasten. Daar ben ik erg blij mee. Darren reist nog steeds in de week half Engeland door en in het weekend is hij thuis. Fleur zit inmiddels in de 4me (3de klas middelbare school) en ze doet het uitstekend. Met prachtige rapporten komt ze thuis als beste van de klas. Ze is in mei naar Duitsland geweest voor een week, in Lautertal, als onderdeel van een uitwisselingsprogramma met een Duitse school. Dat is erg leuk geweest en zeker ook leerzaam. Voor moeders wat minder, maar gelukkig kon ik via foto's wel het één en ander zien. Het Duitse meisje is natuurlijk ook een week bij ons geweest. Fleur rijdt ook nog steeds paard, alleen sinds september bij een andere manege omdat de manege in de buurt vanwege financiële problemen enkel nog pensionpaarden houdt. De nieuwe manege is wel een half uur rijden (de oude 7 minuten), maar het niveau in de groep is hoger en je komt ten slotte om te leren.
Van de zomer zijn we met m'n moeder weer een week naar Texel geweest. Heerlijk weer in hotel de Bosrand in De Koog, tegenover de manege, waar ze nu ook een strandrit heeft gemaakt. Ik kan het me zo helemaal voorstellen want ik vond het ook heerlijk om buiten te rijden en zeker keihard in galop op het strand.
We hadden plannen om een zwembad te plaatsen, maar helaas moet dat plan nog even wachten omdat ik een aantal forse behandelingen (kronen) bij de tandarts heb. Dit jaar blijven we met Kerst en Oud & Nieuw thuis en komt m'n moeder met Kerst naar ons. Ook wel weer leuk om alle versieringen te voorschijn te halen.
Nog even wat foto's zoeken en dan zijn jullie weer bij.
Paasweekend in Fouras
Borrel met onze Franse vrienden

In Stobbe met René, Anita en Bob van Gellekom

Op Texel

Op Texel

Onderweg op de boot naar Texel

maandag 9 februari 2015

woensdag 7 januari 2015

Salzburg/Rotterdam



Happy 2015! Dat alle verwachtingen groot en klein uit mogen komen. Een korte terugblik over het jaar 2014, geeft mij geen goed jaar helaas. Uiteraard vanwege mijn schouderbreuk (eindelijk nu kan ik zeggen dat de cortisone injectie vlak voor onze vakantie deugd heeft gedaan), maar ook omdat er zogenaamde vriendinnen waren die uiteindelijk helemaal geen vriendin bleken te zijn maar de 1 zeer egocentrisch en de ander die uiteindelijk uit was op een all-inclusive vakantie. Ik ben blij dat 2014 voorbij is en ga vol goede moed, voornemens doe ik niet aan, het nieuwe jaar tegemoet.
De december maand hebben wij feestelijk gevierd met als hoogtepunt onze vakantie in Salzburg. Het begon natuurlijk met de 80ste verjaardag van mijn moeder, dat heeft ze erg gezellig thuis met haar vrienden en vriendinnen gevierd. Na wat hobbels werd haar verjaardag nog gevierd met neven/nichten en ook een aantal van diens kinderen, georganiseerd door een nicht van mij. Het was leuk om elkaar weer eens te zien; grappig detail is dat ik wel iedereen ken maar sommigen elkaar nauwelijks of soms helemaal niet. Ik heb zo’n 15 jaar geleden al eens een reunie met neven en nichten georganiseerd bij ons thuis in Bergschenhoek, dus nu is de beurt aan een ander. Jammergenoeg was de lokatie veel te klein voor het aantal personen waardoor je niet met iedereen kon praten en dat was nou net zo leuk geweest. Enfin…ik laat het hier maar bij.
Zoals eerder geschreven, waren we met de Kerstdagen in Salzburg. Wat opviel is dat het een erge schone stad is, de mensen er zeer verzorgd uitzien, zelfs madammen met bontjassen en de gezellige Kerstmarkt verkocht mooie decoraties. Niets ‘Made in China’ gelukkig. Ontzettend, zoals verwacht, heel veel over Mozart, winkels, musea, standbeeld, tasjes en natuurlijk de Mozart Kugeln! Ik heb wel een doosje Kugeln gekocht en een Mozart lepeltje maar daar is het bij gebleven. Soms kom je in een decoratiewinkel die in de kelder een geweldige verzameling oude poppen heeft, of kom je in een winkel die enkel Kerst- en Paaseieren verkoopt, allemaal hand gemaakt en de goedkoopste was 10€!  Die hebben we maar laten liggen. Als je denkt Salzburg, zeg je ook Sacher Torte! En ja natuurlijk hebben wij daarvan gesmuld in hotel/restaurant/café Sacher, alwaar de serveersters nog in ouderwetse kleding lopen (zwart, met wit schortje en hoofdkapje). Een geweldige ambiance en mooi ingericht. Ook op sportief gebied was de helft van de familie sportief. Fleur heeft nog geschaatst op de ijsbaan bij de Kerstmarkt terwijl mijn moeder en ik wat meer cultuur hebben opgesnoven. Ook hebben Darren en Fleur nog 2 dagen kunnen skiën. Een keer in Zell am See en een keer in Hinterglemm. In Hinterglemm was ik 34 jaar voor het eerst (en laatst) op ski-vakantie met een vriendin voor het eerst zonder ouders. Het pension waar we toen verbleven, is inmiddels een hotel geworden en onherkenbaar en ook de eigenaren/kinderen van het ‘pension’ hebben inmiddels meerdere hotels geopend. Mijn moeder en ik hebben de omgeving bekeken en lekker geluncht. Ook zijn we naar Schloss Hellbrun geweest, dat is inmiddels een hotel, maar stond décor voor de ‘Sound of Music’ en ook in het bijbehorende park staat het paviljoen waar ’16 Going on 17’ werd gezongen, dat na afloop van de filmopname is geschonken. Zien jullie me al dansen over de banken ;-).
Het eten in het hotel had wel wat voeten in de aarde, want ondanks mijn verzoeken om adressen te verstrekken waar we de 24ste en 25ste konden ontbijten en dineren, bleven deze uit (hotel was dicht….maar gasten konden naar binnen met sleutel) en moest ik mij geen zorgen maken want het zou geregeld worden. De mensen die mij kennen, weten dat ik daar niet zo van hou, heb liever zelf de touwtjes in handen. Op de 25ste was het mij zelf gelukt om een restaurant te vinden dat geopend was en had daar al 4 weken van te voren gereserveerd. Enfin, bij aankomst op onze hotelkamer lagen er 2 lijsten van geopende restaurants. De volgende ochtend vroeg ik aan de receptie om te reserveren voor ons op de 24ste.  Tja…. Nou de een na de ander was al volgeboekt….ja muts daarom had ik ook de lijst vooraf willen hebben. Onverrichterzake gingen we het centrum in en lukte het uiteindelijk om iets te vinden dat geopend en betaalbaar was op Heiligen Abend. Het bleek een prima keuze achteraf en we hebben heerlijk gedineerd in een mooie en gezellige ambiance; we hadden de laatste tafel, het zat helemaal vol met zowel Oostenrijkers als toeristen. Ook hadden we een bistro gevonden in een supermarkt waar we de 24ste heerlijk hebben ontbeten, helaas waren ze op de 25ste gesloten, maar omdat we dat wisten en op de beroemde lijst van het hotel geen enkele ontbijtgelegenheid werd vermeld, hadden we maar sandwiches, stollen en jus d’orange gekocht. Dat was ons Kerstontbijt…helaas ook geen koffie/thee op de kamer of in een centrale gelegenheid in het hotel. Ook geen extra handdoeken/toiletpapier voor die 2 dagen dat kan toch niet? Tja en als je dan halfpension boekt en je ontdekt bij toeval na de dag van aankomst dat je die avond niet in het restaurant kunt eten, word je wel nijdig, omdat ze zondag het restaurant hadden geopend terwijl dat normaliter een Ruhetag voor het restaurant is. En toen we er wel weer konden eten, vroeg de serveerster of we gereserveerd hadden want het zat vol, want dat moest via de receptie…pffff foutje van de receptie volgens de eigenaar. We konden er uiteindelijk wel eten had de serveerster gezegd. Het lijkt alleen kommer en kwel en dat was het niet, want verder was de hotelkamer uitstekend en het ontbijtbuffet ook, maar de service liet duidelijk te wensen over.  Ik denk dat Natascha’s haren inmiddels recht overeind staan!
De keren dat we elders hebben gegeten, werden we heel gezellig en hartelijk ontvangen, zeker in een Italiaans restaurant waar we 2x zijn geweest en waar je je even in Italië waande en waar we ons erg welkom voelden.
Na een week waren we weer terug in Rotterdam, klaar om Oud en Nieuw te beleven met elkaar. Daarvoor zijn we met m’n moeder nog naar Stobbe geweest, een begrip in Rotterdam, voor moeders nog onbekend. Stobbe was een studentencafé maar is inmiddels al jaren ook een restaurant waar jong en oud welkom zijn. De bediening is vlot en attent en de mede gasten gezellig. Toeval bestaat niet, maar een jaar geleden sprak ik daar Ivo Opstelten en zijn vrouw en laten zij dit jaar ook weer aanwezig zijn! Wederom met elkaar gesproken over een gemeenschappelijke vriendin die bij mijn moeder op de Nieuwjaarsborrel zou komen. Een jaar geleden was de uitvaart van haar echtgenoot.
Voor het eerst waren Fleur en ik naar Rotterdam met het vliegtuig, omdat de trein exorbitant duur was en vliegen de helft goedkoper inclusief parkeren. Het nadeel was wel dat het 2.5 uur sturen was naar Bergerac en een snelle weg is er nauwelijks, dus veel door mistroostige dorpjes en dito omgeving gereden. Tja, ik hou nou eenmaal niet van de Dordogne en helemaal al niet met regenachtig en grijs weer. Bergerac vliegveld is overigens een lachertje, want dat is meer een grote loods met een wachtkamer waar in 2 hoeken een frisdrank-, koffie- en snoep automaat staat. Een klein anderhalf uur vliegen en toen landden we op Zestienhoven. (Klinkt toch veel leuker als Rotterdam Airport en nu Rotterdam-The Hague).
We hebben 2 fijne weken met elkaar doorgebracht, geen tijd gehad om met vrienden af te spreken, want daar was de tijd in Rotterdam te kort voor. Een foto impressie zie je in het vorige blog.

Salzburg en Rotterdam in foto's