woensdag 20 april 2011

Time-out

Lieve lezers, lezeressen,

Wegens omstandigheden even geen blogbericht vanuit Sigogne. En nu vragen jullie je wellicht af wat de reden is, als je me mailt dan krijg je antwoord terug.

Groetjes,
Franca

zondag 10 april 2011

We love curry

Karen en Sarah
Het voorgerecht


Trevor


Chicken

Squid

Bombay potatoes

Girls just wanna have fun

Pavlova met aardbeien
Wij zijn dol op Indiaas eten en met ons legio Engelsen waaronder vrienden die zich ook in de Charente hebben gesettled. Gisterenavond waren we uitgenodigd bij Karen en Russel met dochtertje, hond en kat (dus Fleur zat op rozen), samen met andere vrienden Sarah en Trevor voor een curry. Nu ken ik Karen en haar kookkunsten en weet ik dat een Indiaas restaurant bij haar verbleekt. Eerder hadden we al eens een Thaise curry (heel heel pittig) bij hun gegeten. We begonnen met het voorgerecht, allerlei gerechtjes, buiten op het terras aan het zwembad om daarna binnen het diner te vervolgen. Hierbij wat foto's van wederom een zeer geslaagde avond! Merci beaucoup!

zaterdag 9 april 2011

Foto's St. Lary Wintersport

Dankzij een klasgenoot van Fleur die de camera beter heeft gehanteerd, toch nog een paar foto's!



donderdag 7 april 2011

Bellefleur boom in bloei

4 Jaar geleden toen wij hier kwamen wonen, kregen wij van onze vrienden Marianne en Jos, voor onze B&B 2 echte 'bellefleur' appelbomen en zojuist is er 1 in bloei. Een zeer geslaagd cadeau!

Het was fantastisch

Wat een fantastische vakantie heeft Fleur gehad en wat zat het programma en verblijf allemaal perfect in elkaar. Ze zat hier Centre Charente St Lary. 's Middags rond half 5 kwamen ze aan in het centrum in Saint-Lary, in de zon en geen sneeuwvlok te zien. Diezelfde dag hadden ze nog een brandoefening, waarbij alle kinderen (Fleur sliep met 9 andere klasgenootjes op 1 kamer) op hun bed moesten liggen en toen het alarm afging, naar een bepaalde plaats buiten moesten lopen en tellen of ze er alle 10 waren. Om half 10 ging het licht uit om rond 8 uur de dag weer te beginnen. Het ontbijt bleek zeer uitgebreid waarbij ze zelf ook hun brood konden roosteren. Tussen de middag en 's avonds werden er warme maaltijden geserveerd en dan rond de klok van 4 uur 'een snack, cakeje of stuk fruit'. Dagelijks werd er of een ochtend of een middag geskied. De ski-schoenen en ski's (zonder stokken) werden in het centrum gepast en meegedragen naar de cabine die hen naar hoger gelegen sneeuwoorden bracht. Daar kregen ze ski-les en kwam ze thuis met een soort van certificaat.  Een dag zijn ze ook de hele dag gaan skiën en hebben ter plekke gepicknict. Ook een middag naar een geitenboerderij waar ze de jonge geitjes de fles mochten geven. Een wandeling op speciale sneeuwschoenen hebben ze ook gemaakt. Van het geld dat Fleur had meegekregen van ons had ze een hondje in een mandje en een pony (allemaal nep hoor) gekocht, sommige kinderen hadden ook nog iets voor hun ouders gekocht, maar niet ons meisje en dat terwijl ze geld genoeg had meegekregen! In het centrum was gelukkig een grote echte lobbes! Ook was er een salle des jeux met tafelvoetbal, snooker, en allerlei spelletjes en boeken. Een avond mochten ze zelf kiezen wat ze wilden doen en dat werd een soort van disco. Nou Fleur houdt veel van dansen dus dat zat wel snor. Om de dag konden we naar een antwoordapparaat bellen om te horen wat ze die dag(en) gedaan hadden. Op de 1ste dag was er weer een belketting die vorig jaar met een 3-daags tripje niet werkte (ik moet nu nog gebeld worden) en je houdt het niet voor mogelijk maar wij kwamen er achter met een aantal moeders die ook op facebook zitten dat moeder nummer 2 al niet gebeld was...Onbegrijpelijk dat moeder nummer 1 dus niet heeft gebeld; gelukkig weet iedereen wie dat is!!!! Natuurlijk hebben wij verder onderling de ketting weer hersteld zodat iedereen gebeld is.
De foto's die Fleur heeft gemaakt stellen -zoals verwacht- niet veel voor en ze heeft ook nog een videofilmpje gemaakt op haar fototoestel, maar helaas ook niet van top niveau. Wel heeft een van de begeleiders een videofilm gemaakt dus daar hopen en wachten we dan maar op.
Dinsdag eind van de middag stonden mijn moeder (die nog tussen ziekenhuis bezoek en helaas weer operatie kon komen) en ik met alle andere ouders vol ongeduld te wachten. Voor haar juffrouw en de vader van een van haar vriendinnen die meewas, had ik weer een aardigheidje gekocht met een welgemeend bedankje voor zo'n mooi cadeau voor het leven dat ze Fleur hebben gegeven. Het viel me opnieuw tegen dat ik weer de enige was, want laten we eerlijk zijn het is een hele grote verantwoording en voor de leiding absoluut geen vakantie.