Vandaag las ik een uitermate vermakelijk stukje van Gerrit Bloothooft (heeft daar vast niet voor gekozen ;-) ) over het geven van voornamen; hij doet al 15 jaar onderzoek naar voornamen in Nederland en geldt als een autoriteit op dit gebied.
Hieronder enkele citaten en ik ben erg benieuwd hoe jij daarover denkt. Zit er een kern van waarheid in of is het geklets in de ruimte?
De naam
Jan: was zeer populair, kelderde naar laagste regionen en is nu weer in opkomst.
Het is een visitekaartje voor het leven en bepaalt voor een deel je identiteit. Daarom kunnen mensen ook heel knorrig reageren als je hun naam verkeerd spelt of uitspreekt.
Diederik woont in dure straat in Wassenaar.
Bloothooft bekeek met collega's alle 500.000 voornamen die de laatste 25 jaar aan kinderen zijn gegeven, om zo het naamgeven voor het eerst in Nederland in kaart te brengen. Hij koppelde de namen aan gegevens als postcode, opleidingsniveau, inkomen en lifestyle van de ouders. En ja hoor, iemand die zijn kind Diederik noemt woont bijna altijd in een dure straat in pak em beet Wassenaar. Opleiding en inkomen blijken doorslaggevend voor het geven van een naam.
'We zijn door het onderzoek tot een indeling in groepen gekomen. Elke combinatie van opleidingsniveau en lifestyle heeft zijn eigen namenvoorkeuren. Er is een groep elitenamen, die met name in de Randstad, het duingebied, de Utrechtse Heuvelrug en het Gooi voorkomen. Ouders met een goede opleiding en hoog inkomen geven hun kinderen namen als Fleur en Iris, of Maurits, Friso en Lancelot.
Kimberley en Kevin
'Lager opgeleiden hebben een sterke voorkeur voor Amerikaanse, Engelse en Spaanse namen. Denk aan Wesley, Ricardo, Kevin, Samantha of Kimberley. Waarbij de spelling van die namen flink kan afwijken van de gangbare. Waarom dat zo is weten we niet. Misschien om extra identiteit aan je kind te geven?'
'Dan heb je nog de hogere en midden-inkomens die hun kinderen traditionele namen geven als Dirk of Franciskus en de middeninkomens die trendy namen geven als Zoë, Lola, en Milan. Ook Scandinavische namen als Finn en Sven zijn populair in deze klasse, en namen uit het Oude Testament als David.'
Lynn, Sem, en Tom
Over welke namen expats hun kinderen geven, durft Bloothooft ook wel een uitspraak te doen: 'Ervan uitgaande dat expats over het algemeen hoger opgeleide mensen zijn die een beetje internationaal voor de dag willen komen, denk ik dat ze hun kinderen namen geven als Lynn, of Sem, of Tom. De trend is trouwens nog steeds dat korte, krachtige namen heel populair zijn. Eén lettergreep voor de jongens over het algemeen, en twee voor de meisjes. Denk aan Maartje of Floortje. Hele hockeyclubs zitten er vol mee.
Wendy van Dijk
Gerrit Bloothooft heeft zelf twee kinderen. Zijn oudste heet Anne. 'Dat was voordat Herman van Veen die naam beroemd maakte. Overigens is het een misverstand om te denken dat ouders hun kinderen vernoemen naar bekende publieke figuren, of naar bekende liedjes. Het heeft wel een klein beetje effect. Neem de naam Sem. Binnen 10 jaar is die naam enorm populair geworden. Toen Wendy van Dijk in 2003 een Sem kreeg, waren er twee jaar lang een paar honderd extra Semmen.
Verkeerd uitgesproken
'In die top 20 is de naam Jayden een flinke stijger voor jongens. Waar dat vandaan komt? We hebben geen idee. Waarschijnlijk heeft het ermee te maken dat je met een Britse naam altijd goed zit. Het blijft lastig, want een naam is vaak ook een afspiegeling van je eigen taal en cultuur.
Dinsdagavond werden we getrakteerd door Trevor en Sarah op een diner, als dank voor het vele werk dat ik voor hen heb gedaan. Trevor en Sarah waren ooit onze gasten in Au Bellefleur en sinds kort wonen ze vlak bij, maar hebben nogal wat tegenslag (gehad). En waar kun je lekkerder eten dan in Condé?
unnen kopen bij een souvenierswinkel aan de boulevard voor een redelijke prijs (nou ja bij Blokker betaal je 15 euro minder per stoel volgens mij!). Jammergenoeg kun je hier geen stoelen/ligbedden huren. Gewapend met stoelen en een nieuwe vlieger, vlieger nummer 5 maar nu een duurdere uitgave, voor Fleur zaten we aan de vloedlijn. Fleur was niet meer te houden en wilde al snel de zee in. Om beurten zijn Marrylies en ik met haar meegegaan. Gevliegerd hebben we ook en toen ging ook deze vlieger stuk. Op de weg terug naar de auto hebben we er wat van gezegd bij die winkel en kregen we direct een nieuwe. Wat een heerlijke dag was dit.
