
Zaterdag wordt voor mij het heerlijk avondje, want.....Julien Clerc treedt op in
Bordeaux en ik heb kaarten.
Al sinds m'n 14de ben ik gek op Julien's muziek en eerlijk is eerlijk hij ziet er nog steeds zeer appetijtelijk uit.
Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik mijn 1ste lp kreeg (Liberté, Egalité, Fraternité ou la Mort) voor Sinterklaas. In die tijd zat ik ook op dansles (samen met vriendin Sylvia) en mijn moeder had toen op een cassettebandje ingesproken Franca's top 10, inclusief hitnoteringen, zakkers, stijgers en nieuw binnengekomen en uiteraard stond Julien op nummer 1, dat gepaard ging met de bovengenoemde lp.
Die heb ik meer dan grijs gedraaid.
Toen ik 17 was, ging ik samen met mijn nicht Marie-Josée (zij is ook een trouwe lezeres van mijn blog, maar niet meer zo'n fan) en haar nichtjes naar mijn 1ste concert van Juju, zoals hij liefkozend door z'n fans wordt genoemd, in de Doelen in Rotterdam. Mijn vader bracht ons en haalde ons ook op met de auto en hij zei later dat z'n hele auto naar eau-de-toilette rook! Enfin, het toen nog enfant terrible, kwam anderhalf uur later pas aankakken, en het concert duurde dus ook veel langer dan gepland. En pa maar wachten maar had inmiddels wel contact met andere vaders die ook in hetzelfde schuitje zaten.
Het concert was in 1 woord grandioos. We hadden niet de beste plaatsen, maar plots stormden een aantal meiden richting het podium. Natuurlijk bleef ik niet achter en even later zei ik tegen een meisje dat ik kende: 'Ik klim nu het podium op en geef hem een zoen'. Dat kon toen nog en ik voegde daad bij woord, klom op het podium, gaf hem een dikke zoen op z'n wang en mocht vervolgens de rest van het concert op het podium blijven zitten.
Ik hoef niet te vertellen dat dit m'n mooiste concert was, een meisjesdroom werd werkelijkheid.
Uitpuilend en barstend van verliefdheid kwam ik de Doelen uitgelopen. De dag erna moest ik naar school en toen stond me nog een verrassing te wachten. De dag na het concert hadden m'n ouders een giga poster opgehaald bij de VVV (vooraf gereserveerd) en toen m'n vader mij voor de gelegenheid uit school kwam halen, hing Julien voor het raam in de woonkamer. Sindsdien ben ik hem blijven volgen en heb ik al z'n lp's, cd's, dvd's. Mijn posters die van plint tot plafond in mijn kamer hingen, ben ik met allerlei verhuizingen helaas kwijt geraakt.
Wel heb ik nog eens bij Donner in Rotterdam een display poster van Julien geruild voor een fles wijn!
Het concert in Carré jaren later was ook leuk, vooral omdat ik met nog 3 andere meiden ging, die ik eigenlijk ook niet kende. We spraken toen heel chique af in het Amstel Hotel om daar wat te eten. Naast ons aan tafel zat Willibrord Fréquin, die het nodig vond om ons allemaal een handkus te geven en ja hij is net zoals je hem op tv ziet. (Geef er je eigen invulling maar aan).
Toen ik in London woonde, won ik een kaartje voor het bijwonen van Julien's interview bij de Tros TV Show met Ivo Niehe in Hilversum. Ook dat was een belevenis op zich, want ik had nog nooit eerder een TV opname meegemaakt.
Ik had het geluk om op de allereerste rij te zitten vlak voor Julien's snuffert in de hoek waar het interview plaatsvond. Het ging in een stroomversnelling en ik moet zeggen dat Ivo ten opzichte van het publiek erg kortaf was.
Ook Julien zong maar 1x en liep niet eens langs de tribune waar al z'n fans zaten. Dat was jammer. Bij dezelfde opname trad ook Paul Anka op en die had er eerlijk gezegd duidelijk meer zin in. Want dat is een echte showman en hij vond dat het nummer de 1ste keer niet goed genoeg was, dus zong hij het weer, haalde iemand uit het publiek om mee te dansen en liep ook langs onze tribune en met een handdruk was deze leuke middag ten einde.
Een leuke bijkomstigheid was, dat ik heel veel in beeld ben geweest tijdens de uitzending (ga binnenkort nog eens kijken) en je zou bijna denken dat ik voor Paul Anka was overgevlogen!
Met sommige fans die ik daar heb ontmoet, heb ik nog steeds wat contact.
Ik kan zeggen dat ik hem diverse keren heb gezien tijdens een concert en alhoewel dat fantastisch was, zal het nooit meer zo mooi zijn als die 1ste keer.