En zo borrelt of apéroot een mens hier heel wat af. Lazen jullie vorige week nog van een ietwat mislukte avond, had ik er vanavond weer zo een. Een van de mensen die vorige week ook van de partij was, kwam gisteren langs om te vragen of ik vandaag langs kwam voor een borrel en ik mocht eerder komen want dan kon Fleur nog leuk met hun kinderen spelen.
Enfin, het 1ste uur hebben we niets te drinken gekregen...lekkere borrel hè?! Daarna toen de anderen kwamen gingen we buiten zitten. De kinderen bleven binnen met teveel speelgoed om op te noemen. De kinderen bestaande uit 2 jongetjes, 1 zit bij Fleur in de klas en de ander is 3,5. Nou die jongste zou je echt tegen het behang plakken en voorlopig 10 jaar laten zitten...alhoewel dan heb je de pubertijd....; maar iets langer dan. Die is continue aan het slaan, krijsen, huilen, jammeren....you name it, he does it. Vreselijk gewoon. En dan is er nog een hond van 10 jaar, echt een lobbes, maar die mag ook niks en als hij te dicht bij komt, dan wordt ie geslagen met een 'rietje'. Nou toen ik dat de 1ste keren (jawel 1ste keren!) zag, had ik zoiets van...wegwezen hier. Dit doe je toch niet? Maar voor hun is het kennelijk allemaal heel normaal. Voor mij is het meer iets van zowel hond als kind niet aan kunnen. Enfin ik heb me er toch maar door heen geslagen en moet ze nu ook wel binnenkort eens terug vragen.....; het zijn verder geen kwaaie mensen, maar ik snap ze niet. Bij het weg gaan heb ik de hond dan ook in het Nederlands aangesproken...snappen ze lekker toch niet...Hij (nee, niet de hond) was wel zo aardig om aan te bieden om Fleur en mij naar huis te brengen want het was al donker; dus dat met beide handen aangegrepen. Vive la campagne....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten