Inmiddels gaan zij door het leven als Willem-Alexander Claus George Ferdinand Prins van Oranje, Prins der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, Jonkheer van Amsberg.
en
Máxima Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, Mevrouw van Amsberg
Ik kan mij die dag nog goed herinneren. Wij woonden toen nog (2 huizen geleden!) in Mijnsheerenland in de Hoeksche Waard en ik ben 's morgens oranje gebakjes gaan halen, terwijl Darren een proefrit had met een Volvo. Hoe verzin je het om dat op die dag te doen! Die auto is het niet geworden dat kan ik je wel vertellen.
Wat deden jullie die dag?
6 opmerkingen:
Ik zat met in de ene hand een oranje tompouce en in de andere hand een zakdoekje voor de buis !!! ;-)
Ik woonde toen nog samen met mijn ex-man in ons vorige huis, de scheiding zou een paar weken later officieel uitgesproken worden...met de meiden naast mij op de bank en hun papa ook natuurlijk gewoon er nog bij, we hebben toch zo samen nog even kunnen genieten van dit huwelijk op de televisie met ook een oranje tom pouce erbij en inderdaad kan mij goed herinneren dat het een warme dag was in februari! Traantjes heb ik inderdaad toen ook gelaten bij de muziek van Carel Kraayenhof! ;-)
Kan mij er niet heel veel van herinneren...vreemd eigenlijk want ik heb in mijn jeugd van alles van het koninklijk huis verzameld. Maar ik woonde nog alleen in de flat en heb beslist gekeken. Herinner mij wel dat de school behoorlijk in oranje was gehuld. Ik had een vlag met Alexander en Maxima erop in de klas hangen en veel oranje slingers. We hadden ons uitgedost met veel oranje, hoedjes etc. Ik had een enorme oranje veren-boa om. Vorig jaar heb ik trouwens Maxima's trouwjurk in het echt gezien op een tentoonstelling in Het Loo.
Ik zat gewoon voor de buis, heerlijk te genieten van een Koninklijk Huwelijk.
Wat mij betreft bestijgen ze de troon snel en elkaar zolang als ze maar zin hebben.
Ik kon maar de helft zien, ik moest werken op Schiphol. Gelukkig was het ook live op de autoradio. Het grootste deel onderweg was de preek, dus daar miste ik niet zoveel aan. Bij het opdraaien van de personeelsparkeerplaats zette Karel Kraaijenhof zijn tango in. Ik kon van de emotie bijna niet meer sturen (en dat dus zonder het beeld erbij van de tranen van Maxima). Ik ben tot het eind van de muziek in de auto blijven zitten. Toen ik om mij heen keek zaten in de auto's om mij heen allemaal stewardessen en andere Schiphol-werkers met een zakdoekje in de auto stiekum te snikken.
Ik heb nauwelijks herinneringen aan die dag. Ik ben niet zo Oranje-gezind aangelegd. Maar de reuring over de vader van de bruid staat me meer bij. Pas bij de eindeloze herhalingen later zag ik beetje bij beetje wat van de gebeurtenis. Oh ja, m'n baas was erg Oranje-gezind dus we kregen bij de koffie op het werk een oranje gebakje.
Wim, Allentown
Een reactie posten