Fleur's 11de verjaardag met oude en nieuwe vriendinnen

Video Gérard Lenorman 'La Ballade des gens heureux'

Concert Gérard Lenorman

De Kus ;-)

Zo'n 4 maanden geleden had ik al kaarten gekocht voor het concert van Gérard Lenorman (je kent hem wel van 'La Ballade des gens heureux', Voici les clés, Si j'étais président, etc.) die in een kleine concertzaal in de buurt zou optreden.  Vrijdag was het dan zo ver. We zaten op de 5e rij en konden alles goed zien en horen.

Een geweldig concert. Gérard is niet alleen een goede zanger, maar een zeer vriendelijke man. Hij ging op een bepaald moment de zaal in om de kinderen die mee moesten komen met hun ouders te begroeten. Toen weer terug liep en op het podium was, riep ik hem om te zeggen dat naast mij ook een kind zat. Dus kwam hij het ​​podium weer af om te Fleur begroeten. Hij vroeg haar naam. Ik vertelde hem dat het was haar 11e verjaardag de dag ervoor en toen vroeg Gérard haar of hij haar kon 'omhelzen'. Dus kreeg ze haar 2 kussen! Toen ik hem vertelde dat we  Nederlanders waren en woonden in de Charente hij zei iets als 'Ik hoorde je accent, en je moet je accent houden'. Wat een avond !

Paardenraces in Jarnac

Dorpse festiviteiten

De geldmachine

Suikerspin blijft populair.

2  Van deze gekocht, heb er nu 4 :-)

Ook de ruim 40 man van de feestcommissie van Sigogne hebben weer voor een gezellige brocante gezorgd, dat voorafgegaan werd aan normaliter het binnenhalen van de wijnoogst en vuurwerk. Helaas waren de druiven nog niet rijp genoeg vanwege het slechte weer, dus dat onderdeel ging niet door dit jaar. (3 Weken later dan normaal is de vendange begonnen). Natuurlijk stond ook de jaarlijkse 'kermis' er. Hier een impressie van een gezellig weekend.

Concours Hippique

Met Léony paard borstelen en manen invlechten

Parcours verkennen

De jury groeten

Springen maar

Voor het eerst heeft Fleur meegedaan aan een echt concours hippique dat op de manege werd georganiseerd. Ze heeft een foutloos spring parcours gereden. Ankie in de dop ;-).

Poesje Smiley update

Smiley op 6 november

Het is alweer een maand geleden dat ik schreef, foei! Poesje Smiley doet het heel erg goed en is sinds zaterdag jl. ook dag en nacht buiten samen met de anderen. Ze vindt het heerlijk om te kroelen en te spelen en ik vind het stiekem wel een beetje jammer dat ze niet meer binnen is 's avonds. Vaak zaten we samen dan tv te kijken. Maar ben erg blij dat ze het heeft gered en de poesjes moeten nu eenmaal buiten blijven. Wel moeten we uitkijken dat er niet weer 1 of 2 onder/in de motorkap van de auto gaat zitten nu het kouder wordt. De 1ste keer dat dat gebeurde zag Fleur het gelukkig en nu tellen we even de poesjes als we met de auto weggaan.

18 oktober buiten spelen !

Kleine poesjes

We wisten het al, op 31 augustus heeft moederpoes Cola 5 kleintjes ter wereld gebracht, want op een haar na waren we getuige van de bevalling. We wisten daardoor ook waar ze ongeveer was bevallen en vorige week hoorden Darren en ik gepiep maar niets te zien. Vorige week maandag had ik de primeur en telde 4 zwart/witjes en 1 crème kleurige. Je vraagt je af hoe dat kan zo'n vreemde eend in de bijt. Inmiddels zijn er een aantal dingen duidelijk voor mij. De poesjes kunnen namelijk van verschillende vaders zijn en daar kan best wat tijd tussen zitten, hetgeen verklaart waarom er vaak een poesje is die eigenlijk nog niet rijp is voor de bevalling, want er kan er niet 1 blijven zitten, vandaar een prematuurtje.
Afgelopen vrijdagnacht hebben de kleintjes de nacht op het terras kennelijk doorgebracht, want wij werden gewekt door een hartverscheurend miauw van de kleinste van het stel. En de kleinste woog 194 gram, dat zijn 3 grote eieren. Dus hebben we het oude konijnenhok weer van stal gehaald en het beestje in de intensive care gedaan. Dagelijks als het weer het toelaat, gaat hij naar buiten naar z'n broertjes en zusjes en moeder. Overdag komt moeder dan ook binnen in het hok om haar Smiley te voeden. Nou kon Smiley door de spijlen van het konijnenhok eruit klimmen, dus hebben we zondag weer een hok gekocht waar hij niet uit kan. 's Avonds nemen we hem in een nachthokje mee naar boven. Om 4 uur wordt hij dan wakker en wil ge-aaid worden, want eten staat standaard in z'n hokje. Het is allemaal wat en toch ook weer een hele verantwoording. Een aantal afspraken die ik deze week had, heb ik af moeten zeggen. Maar ja het zou heel fijn zijn als we het sterk zouden krijgen voor de grote boze wereld buiten.
Het is hier nooit saai!

Update Hond

Geen telefoontjes, helemaal niets, dus maandagochtend ben ik met de hond naar de dierenarts gegaan in de hoop dat hij gechipt was en dat was gelukkig ook het geval! De eigenaresse kon worden opgespoord en de hond 'Diablo' kon ik onder de hoede van de praktijk achter laten. 's Avonds belde een dolblije mevrouw me en ze komt binnenkort langs om me wat te geven.
De hond was vrijdagochtend ontsnapt uit de tuin door een gat in het hek en woont op 7 kilometer afstand van ons vandaan, had sinds donderdagavond niet meer gegeten/gedronken. Eind goed al goed.

Inmiddels zijn we 2 weken verder en de eigenaresse was zo blij dat we niets meer van haar hebben vernomen. Ik snap zulke mensen niet hoor....beloof het dan niet, op z'n minst zou je verwachten dat ze zou vragen of we kosten hebben gemaakt. En overigens komt de mevrouw dagelijks door ons dorp om naar haar werk te gaan dus afstand is onzin.  Enfin, zo blijft het leven een leerschool.

Hond

Ja ja we hebben weer wat. Gisterenmiddag kwam Darren aan en bijna gelijktijdig een jonge hond die zo te zien verdwaald was, met erge dorst. Toen hebben we maar een riem geflanst en ben ik met hem door het dorp gaan lopen en iedereen gevraagd of ze de hond kenden. Geen zichtbare tatouages of iets dergelijks. Na anderhalf uur maar weer huiswaarts. Inmiddels wist ik al wel dat het een jachthond was en die om zijn nek een soort van 'stekker' had zodat hij niet weg zou kunnen lopen in een omheind electriciteitshek en ook door middel van de riem van de hond (die wij dus niet hebben) krijgt hij een soort van stroomstootje. Het klinkt allemaal een beetje zielig maar dat is het niet.
Onze goede vriend Fréderic gebeld, want dat is ook een jager, hij weet veel en kent veel. Direct heeft hij naar een aantal voorzitters van jachtverenigingen in de buurt gebeld, inclusief die van Sigogne, maar helaas geen resultaat. Vandaag is er toevallig een vergadering van de jachtopzieners en ook daar zal het aan de orde komen. Fréderic heeft ons gevraagd of het mogelijk was om de hond het weekend bij ons te houden. Als we dan niets hebben gehoord, kan ik maandag naar de dierenarts die kan bekijken of het dier een micro chip heeft om op die manier de eigenaar op te kunnen sporen. Gisterenavond hebben Darren en Fleur al wat A-4tjes opgehangen in het dorp. De burgemeester heb ik ook op de hoogte gesteld, berichten verzonden via facebook. De hond lustte het kattenvoer ook overigens. Toen het bedtijd was, wilde de hond niet mee naar boven....dus is Darren maar beneden in de gastenkamer gaan slapen, hond op de grond op een kleed, drinken erbij en afwachten. De hond was eerst wel wat onrustig maar heeft daarna goed geslapen tot dat het onweer begon vanmorgen vroeg, toen schrok hij heel erg en is op bed gesprongen. Het lastige is dat we konijnen in de garage hebben en poesjes buiten en met een jachthond..... Enfin, het weekend komen we wel door denk ik. We zitten zelf wel een beetje in het donker omdat we de luiken voor de grote deuren hebben dicht gedaan zodat de hond de poesjes niet ziet. Het wordt vervolgd.

In the spotlights

Nederlanders in Frankrijk | Franca Porter-Sanders

Villajelena vraagt Nederlanders die in Frankrijk wonen (en werken) naar hun ervaringen en verhalen. En naar hun favoriete wijnen (of andere Frans gerelateerde top 3). De zevende bijdrage in deze serie komt van Franca.

Wie is Franca Porter-Sanders?

Franca komt uit Rotterdam maar is nooit erg honkvast geweest. Ze woonde, onder andere,  in Brussel, en Bergschenhoek. Kwam dan weer terug naar Rotterdam, en vertrok weer. Naar London, bijvoorbeeld. Dat zat er aan te komen want ooit nam ze zich stellig voor met een Engelsman te trouwen, later.
En ze zou een eigen hotel gaan runnen in Engeland.

Die Engelse man kwam er; in 2001 trouwde ze met Darren (IT Projectmanager met een eigen bedrijf: Sanport). Maar de hotellerie-achtige activiteiten werden uiteindelijk in Frankrijk werkelijkheid. Samen kregen Franca en Darren dochter Fleur. Ze runt nu een succesvolle Bed & Breakfast in Sigogne.

Darren en Franca Porter-Sanders

De Engelse droom

Franca (geboren in 1962) werkte jaren lang als Marketing Assistant bij Texaco. Ze fungeerde als secretaresse (met bijbehorende werkzaamheden) maar spannender werd het toen zij de verantwoordelijkheid kreeg voor de organisatie en uitvoering van commerciële beurzen. Denk daar bij aan de Bedrijfswagen RAI, Landbouw RAI, Freight Show  en Tankstation Totaal, om er maar eens een paar op te noemen.

Franca: "Mijn job bestond o.a. uit het verzinnen van promotionele acties tijdens de beurs, reclame-materiaal verzorgen, weggeef artikelen regelen, met de standbouwer de standinrichting bespreken, maar ook de standbemanning in uniforme kleding steken, inclusief mijzelf. Ter plekke catering regelen voor de crew, indeling maken voor de standbezetting, hotelreserveringen maken en peptalks afsteken iedere ochtend. Ik moest ook wel eens impopulaire maatregelen nemen, zoals iemand naar huis sturen omdat hij met een onfris en ongeschoren gezicht verscheen. Ohja, en ondertussen ging mijn secretaressewerk ook gewoon door natuurlijk!

En dan waren er de buitenlandse reizen (variërend van 30 tot 300 gasten) en marketing events in Nederland die georganiseerd moesten worden. Natuurlijk kun je dat niet alleen. Ik werkte in teamverband met collega’s en ieder had een eigen verantwoordelijkheid. Tijdens de buitenlandse trips, was ik mede verantwoordelijk voor het toeristische programma. Zo doende ben ik op Malta geweest, Malaga, Athene, en in het indrukwekkende Israël. Toch wil ik benadrukken dat dit natuurlijk ontzettende leuke reizen waren, maar keihard werken, bijna 24 uur in touw en een hoop jaloerse dames op kantoor die niet zo’n leuke job hadden als ik.

Ook de marketing evenementen (lancering nieuw product, inrichting voor nieuw benzinestation) waren het neusje van de zalm. Leuke herinneringen heb ik aan het bezoek dat Koos Postema bracht aan kantoor want hij ging een keer de presentatie verzorgen. Ik stelde voor Grant & Forsyth als muzikale gasten te engageren en zo geschiedde. Sindsdien heb ik hen diverse malen ontmoet, ook buiten optredens, en kan alleen maar benadrukken dat het schatten van mensen zijn.

Texaco heeft mij mede gevormd tot de persoon dat ik ben (geworden)."

Engeland, of toch ... ?

"Járen lang heb ik twee dingen geroepen: ooit trouw ik met een Engelsman en ik wil graag mijn eigen hotel hebben in Engeland. Over de volgorde valt te twisten.
Inmiddels is die Engelsman er gekomen en zijn wij vanuit Nederland naar Londen vertrokken, Darren, mijn echtgenoot, had daar nog steeds een huis. Omdat Devon en Cornwall op onze verlanglijst stonden om een Bed & Breakfast te beginnen, zijn we dus verhuisd omdat het makkelijker is om in het land zelf te zoeken. Uiteindelijk is dat niet gelukt, destijds waren de prijzen exorbitant hoog of we vonden ze op lokaties waar jij en ik niet willen wonen.
Darren kende de Charente nog van vroegere vakanties en opperde om daar eens te gaan kijken omdat de omgeving erg mooi was.  Vijf weken aaneengesloten hebben wij eerst gekeken waar we het mooi vonden in de Poitou Charentes, want dit departement is groot.

En om een lang verhaal kort te maken, zijn we er na twee jaar in geslaagd om ons huis te vinden. Waarom Frankrijk? Tja, dat is eigenlijk door Darren gekomen, want ik heb nooit geroepen ‘Ik trouw nog eens met een Fransman’, alhoewel ik sinds mijn 14e een groot fan van Julien Clerc ben.
Maar naar mate we er steeds meer kwamen (gelukkig geen taalprobleem) en gezien het feit dat we altijd hebben gezegd onze dochter niet in Londen te willen laten opgroeien, werd ons hart steeds meer geopend en zijn we inmiddels dol op de streek waarin we wonen. We zijn namelijk nogal kieskeurig geworden; locatie is het belangrijkst en daarna het huis en niet andersom."

Leven en werken in Frankrijk

Inmiddels wonen zij sinds maart 2007 aan de rand van een klein maar levendig dorp en hebben de uit 1829 daterende, van oudsher schapenboerderij, omgetoverd tot een luxe Chambres d’Hôtes. Alle grotere werkzaamheden zijn door een Franse artisan gedaan en de rest door Darren, die afhankelijk is van de weekenden. Want hij werkt nog steeds voor een project in Engeland dat hij in 2006 is gestart toen ze nog in Londen woonden. Iedere vrijdag vliegt hij dan ook vanuit Gatwick naar Bordeaux. Daarna is het nog anderhalf uur rijden.
Op maandagochtend hetzelfde ritueel, maar dan omgekeerd.
Ideaal ? Nee natuurlijk niet, maar voorlopig is het niet anders.

Au Bellefleur in de zomer ...

Dat betekent dat Franca de Chambres d’Hôtes (Au Bellefleur) zo’n beetje voor haar rekening neemt. Ook serveert ze op verzoek een 4-gangen diner.
Het internationale aspect van haar baan vindt ze erg plezierig, de was, strijk en schoonmaak wat minder. Toch doet ze alles zelf zonder hulp van buitenaf.
De druk is er niet om iedere boeking  aan te nemen vanwege Darren’s job en dat is luxe.  Au Bellefleur is naar hun dochter vernoemd. En Bellefleur is een ouderwetse appelsoort dat terug komt in hun logo.Ook houdt ze een privé blog bij voor wie interesse heeft en een keukenblog met recepten.

Dochter Fleur is helemaal gek van paardrijden

Hun dochter Fleur (in november 11 jaar en vloeiend 3-talig), zat ‘gewoon’ op de Franse uitstekende dorpsschool en is vanaf dag één volkomen geaccepteerd door haar klasgenoten. Zij kan hier op het platteland,  in een dorp met zo’n 1053 inwoners, met Courvoisier en Cognac als buren, nog langer kind zijn.
Ze heeft nèt (september 2013) de overstap gemaakt naar collège. Samen met haar grote vriendenschare gaat ze nu iedere dag met de schoolbus daar naar toe. De dagen zullen lang voor haar zijn, om 08:00 uur beginnen, soms wel tot 17:00 uur. Uiteraard eet ze dan ook weer een 4-gangen maaltijd in de schoolkantine en die maaltijden zijn uitstekend. De zaterdag is gereserveerd voor haar grote passie…. paardrijden.

Franca heeft twee heel goede Franse ‘beste’ vriendinnen… (ze doet eigenlijk niet aan ‘beste’ vriendinnen vandaar tussen aanhalingstekens) en heel veel vrienden en kennissen en ze worden vaak uitgenodigd. Franca: "want je hoeft niet jarig te zijn om een ‘feestje’ te geven!" De gastvrijheid die zij hier meemaken, maak je nergens mee. "De mensen zijn hier niet rijk qua geld maar wel rijk als het gaat om vriendschap en is dat niet het mooiste dat er is?"

Franca’s Top Drie

De wijnen uit de Charente zijn niet bijzonder te noemen, maar om toch in de streek te blijven, hierbij een top drie met verschillende streek-specialiteiten.

1
Pineau de Charentes, een apéritief (hoewel hij als slaapmutsje ook prima smaakt) die door een verkeerd procedé is ontstaan. Het had namelijk cognac moeten worden.

2
In de zomer hebben we de sappigste meloenen die je je kunt voorstellen, groen van buiten en oranje van binnen; de Charentaise melon.

3
Voor de koudere maanden heeft onze streek ook ‘Charentaises’. Google maar eens en dan vind je er lekker warme pantoffels.