woensdag 21 december 2011

21-12-2001 - 21-12-2011

Ja jullie lezen het goed vandaag 10 jaar geleden zijn Darren en ik getrouwd.
Het was geen stralende dag maar dat heeft gelukkig geen invloed gehad op de afgelopen 10 jaar. 's Middags zijn we getrouwd in het Oude Raadhuis in Oud-Beijerland, alwaar wij onze beste vrienden konden ontmoeten en begroeten. Een zeer persoonlijk en uitgebreide speech werd gehouden door de ambtenaar waarin zij zelfs ook nog de Engelse gasten noemde. Daarna waren alle gasten uitgenodigd bij ons thuis in Mijnsheerenland voor Champagne, gebak en hapjes, waarna we met allen het huwelijksdiner genoten in Chalet Suisse in Rotterdam.
We mogen zeggen dat we 10 vette jaren hebben gehad en gaan vrolijk en vol verwachting op naar de volgende!
De foto's spreken voor zich, alhoewel we inmiddels wel wat ouder, dikker en rimpeliger zijn geworden.

zaterdag 10 december 2011

C'est Noël qui est arrivé


De schoolkinderen zingen uit volle borst!

maandag 5 december 2011

Plannen voor oud en nieuw

Ieder jaar koop ik 1 of 2 beeldjes erbij voor op de schoorsteen

Echte boom, nep takken

Ook het Kerstdorp wordt jaarlijks uitgebreid; hier een onderdeel

Fleur's boom in haar eigen kamer.
Het duurt nog wel even, maar ons huis is niet alleen in Kerstsfeer, ook heb ik vanmorgen met 3 vriendinnen het menu voor Oud en Nieuw besproken. Totaal zullen we met 11 man zijn en om daar nou voor te gaan koken, heeft niemand zin in. Dus hadden we allemaal brochures van traiteurs in huis gehaald en het menu samengesteld. De hapjes voor het apéritief maken we zelf en hebben we nog wat taken verdeeld en komt het allemaal fijn in orde (tenminste als ik de bestelling tijdig doe...anders eten we niets!).

Typisch Frans deel 2

Vorige week schreef ik over mijn belevenissen in het typische Franse café-restaurant, vanmiddag was ik daar weer met een Engelse vriendin.  Het zat bomvol, altijd voor half 1 zorgen dat je in het restaurant bent, anders kan je wel eens bedrogen uitkomen en naar een ander restaurant moeten zoeken. De oudere mensen, die hun eigen servet meebrachten, waren er ook weer, enkel nu met 3 personen. Toen het wat rustiger werd in het restaurant, sprak de man mijn vriendin plots aan in het Engels! Het bleek dat hij jarenlang voor een multinational in Amerika had gewerkt en je kon merken aan hem dat hij genoot om Engels te spreken. Hij was al 20 jaar met pensioen, dus dan heb je een beetje een idee qua leeftijd. En ja ze aten daar iedere dag, hij samen met zijn vrouw, die nu wel wijn mocht drinken, en met een soort van verzorgster. Zelfs zijn stokoude echtgenote sprak wat Engels.
En...we hebben weer heerlijk gegeten, o.a. confit de canard en ik had varkenswangen in een heerlijke 'Oma jus'.