Blunder

Jaja, ook ik sla wel eens een flater! Vanmiddag nog.....toen ik de mensen van de wijngaard tegenover ons zag met wat meer familieleden....vroeg ik nog aan Marie-Claude (?) of ze een leuke moederdag had. Hahaha, nee hoor moederdag is volgende week....Oeps.
Dat verklaart ook dat Fleur wel bezig was voor moedersdag (zoals zij dat noemt) op school maar nog niets had meegebracht. Nou ja, ik heb al gekscherend (schrijf je dat zo?)vernomen dat ik natuurlijk graag 4x moederdag wilde vieren! Jaja, van je familie moet je het maar hebben...he????
Van manlief hoor ik net dat ik maar Auberge des Fins Bois (onze favoriet) moet boeken voor zaterdagavond....alvast voor Moederdag....en dat zal ik zeker doen. Dit restaurant wordt gerund door een Portugees/Frans echtpaar met 2 jonge kinderen. Man, komende uit Madeira, kookt en vrouw serveert; het eten is er heerlijk en we sturen ook wel eens wat gasten naar hen (dat weten ze ook). Zijn Tiramisu....ja dat is Italiaans...dat weet ik uiteraard, is fantastisch. Hij heeft dat ook geleerd bij een Italiaans restaurant in Frankrijk heb ik gehoord. Hopelijk staat het voor volgende week op de kaart, maar mij kennende, vraag ik het gewoon aan Veronique (z'n eega) bij de reservering.
En dan kwam er plots vanmiddag weer een vreemde Mercedes op de oprijlaan....; wat nu weer?! Zat ik net lekker met een glas wijn en m'n Nederlandse boek (van vriendin Yvonne pas gekregen)sprong er een kerel uit, die m'n naam/adres had gehoord van onze buurman. Hij zelf is getrouwd met een Vlaamse, en hij kon horen aan mijn accent dat ik dus geen Engelse was...enfin, ze krijgen vrienden over in juni voor 2 of 3 nachten en hij vroeg of we nog plaats hadden voor 2 kamers. Dat hadden we en dus gelijk de kamers laten zien; hij was heel enthousiast en de prijs was geen probleem volgens hem, dus deze boeking zullen we wel krijgen denk ik. Z'n naw gegevens had hij genoteerd op een blocnote vel, bijna onleesbaar, want hij schreef links (sorry als ik iemand kwets, mijn eigen Darren schrijft ook links en niet echt duidelijk).
Ook nog grappig, hij had een Nederlandse vriend, misschien kende ik hem wel...en ja heel toevallig kende ik hem; we hadden destijds hem een heel laag bedrag geboden voor zijn huis en later toen we inmiddels hier woonden, heb ik hem ontmoet en toen ook maar gezegd dat wij die verschrikkelijke 'eikels' waren die hem zo'n laag bedrag hadden geboden voor zijn huis. Fijn voor hem dat hij zijn huis aan een ander heeft kunnen verkopen. Maar zo zie je, de wereld....ook in de Charente... is klein.

Dus zo worden we niet slapend, maar lezend 'rijk'!