6 Minutes of Fame

Ja, ja, zelfs vanuit  Zuid-west Frankrijk ben ik nog op de Nederlandse radio te horen! Iedere woensdag heeft Tineke de Nooij (1,2,3,4,…etc.  die dus) een radio programma waarin Nederlanders die in het buitenland wonen live geinterviewd worden als ze zich daarvoor opgeven.
Nou dat leek mij wel wat en zo kwam het dat de productie assistente mij een dag voor de uitzending belde om te vragen of het (afgelopen) woensdag gelegen kwam. Gelukkig kon ik volmondig ja zeggen.
Natuurlijk heb ik direct mijn familie, vrienden, kennissen en onbekenden op de hoogte gesteld.  Fleur was gelukkig thuis voor de techniek want zij heeft het interview opgenomen en het beeldmateriaal erbij gezocht om het wat op te leuken. 10 Minuten voor aanvang was ik toch wel zenuwachtig, maar dat gevoel verdween op het moment dat ik Tineke’s stem hoorde in de Tinekes Show op NPO Radio 5.
Als je na het beluisteren denkt, wat ratelt die Franca en ze geeft geen antwoord op vragen, dan klopt dat maar ik hoorde Tineke niet altijd even goed want er zat denk ik wat vertraging op de lijn.
En wat een leuke reacties en complimenten heb ik gehad, ook van oud-collega’s die het leuk vonden om mijn stem weer eens te horen, dat ik een hele prettige stem heb om naar te luisteren….tja ben niet voor niets dj geweest bij de ziekenomroep, en lady-speaker voor een huisstyle kledingshow bij  mijn fantastische werkgever Texaco.

Click op de link en veel luisterplezier.

Interview Tineke de Nooij 27 september 2017

Verdrietig

Wat zeg je in hemelsnaam tegen je nicht, neef, achternicht en partner voor het leven wanneer diens zoon zelf heeft gekozen om uit het leven te stappen? Vanavond hoorden we dit intens verdrietige en zo onverwachte bericht.
Ik weet het niet. Er zijn zoveel onbeantwoorde vragen, want na een 2de hersenoperatie (binnen een aantal jaren) en een chemo deed hij het toch goed gezien de omstandigheden? Een grotere Feijenoord fan was er niet, een echte Rotterdammer(t) ook niet, lekker met allerlei biertjes voor de tv, in je hand om te proosten, hardlopen soms met een blessure dus dan maar even een ‘rondje’ fietsen en de wekelijkse ontbijtjes vaak met een Franse croissant en een verse jus, de dagtrips samen met zijn vrouw en de mooie vakanties, soms wel 3x per jaar. De poesjes Aapje en Jinx konden veilig buiten op het afgerasterde balcon hun weg gaan. Oh en dan was er nog ‘Nijntje’....een ereplaats tijdens iedere vakantie. En wat dacht je van zijn bewondering van kunst met name ‘street art, grafity’ en ook de architectuur, zijn beroep .  Wanneer je jarig was, kreeg je van hem stevast een foto van jezelf met een feestmuts op met de daarbij behorende felicitaties op facebook.
Toen ik niet wist wat een een ‘broodje kapsalon’ was, stuurde hij me een kaart met de afbeelding en het recept daarvan. Hun oude tv mocht gratis weg voor de liefhebber en ik was de 1ste ook al woon ik niet echt in de buurt. Hij staat nu al een paar jaar hier en we zijn er nog steeds erg blij mee.
We hebben vanavond toen we het hoorden alledrie een traan gelaten en Fleur, die ook bevriend was op facebook, was heel verdrietig naar boven gegaan waar wij allebei met haar hebben gepraat.
Begrijpen doen we het niet, maar we respecteren je beslissing wel en ook al zagen we elkaar niet eens jaarlijks we vonden je een fijne vent en achter- en achterneef.
Hopelijk vind je de rust die je nodig had.

Omwille van de privacy heb ik geen namen genoemd van de betrokkenen maar voelde dat ik het van mij af moest schrijven.

Poem 'de la resistance' par Fleur Porter

Poem par Fleur (14 ans) concernant de La Résistance.

Assis sur une chaise, j’ai peur,

un par un ils avançaient

moins il y a de monde, moins j’ai de confiance

j’entends ou loin les tueurs.

Assis sur une chaise, j’attends,

j’attends mon tour, peur de ne pas avoir assez de temps,

pour que je trouve un plan,

pour sortir de ce endroit terrifiant.

Assis sur une chaise, j’ai trouvé,

c’est ma chance plus personne ne me regardez,

ma poitrine explosé,

j’ai réussi à m’échapper.

Assis dans un buisson, je me cache,

j’ai mal au dos, un peu sur le côté,

mon pull couvert de tâches,

c’était mon sang, j’ai été touché.

Allongé sur le sol, je pleure,

je suis blanc comme la neige,

ma tête tourne comme un manège,

il ne faut pas que je meure.


Par : Fleur Porter, collège Jean Lartaut 3B mai 2017

Een Soedanese avond

Zoals bekend, geef ik wekelijks Franse les aan een groep ‘medelanders’ uit Soedan en zij hebben ons op hun beurt bedankt met een Soedanese avond in stijl.

Het was een erge leuke avond. Allemaal blije gezichten en een grote opkomt. Er waren ook wat mensen die in de wijk woonden en dat maakte het geheel kleurrijk en zeer multicultureel. We zijn om 11 uur afgehaakt, toen moest het dessert nog komen maar Darren was al vanaf half 5 's morgens in touw dus het was welletjes.
Bij aankomst kregen we een certificaat van dankbaarheid uitgereikt.

We begonnen met een aperitief met dadels, popcorn, pinda's, doppinda's en diverse soorten (exotische) vruchtensappen, geserveerd door de studenten die er op hun Paasbest uitzagen. Sommigen hadden colberts aan, al dan niet met een bies van wit of rood.

In het midden van de zaal, in een sociaal en cultureel centrum in Cognac, lagen tapijten, kussens en waren de lage tafels gedekt in de kleuren van de Soedanese vlag.

We werden in het Frans welkom geheten door Ali, geheel in traditionele kleding, een van de studenten die in mijn groep zit...heel erg knap als je nagaat dat ze eind november met de lessen zijn begonnen.

Gestart werd met soep en een salade die geserveerd werden door de mannen, opgeleukt door aangepaste muziek in de stijl van de avond. Toen iedereen daar mee klaar was, ging het volume op 10 en werd er gedanst...Marie Aline, mijn mede-docente, en ik hebben gezellig meegedaan, dat deed namelijk ook deugd aan al onze lichaamsdelen.

Daarna werd het buffet geopend en kregen we schapenboutje, een rundvleesgerecht met veel groenten en aardappels (erg lekker), geserveerd met heerlijk soort ‘dikke tortilla’ dat je gebruikte als lepel. Daarna werd het ritueel van de muziek en zang weer herhaald. Toen we dachten dat we het dessert kregen, was dat niet het geval en kwam er nog een ronde met salade, dadels, en iets dat ik niet kan omschrijven. Het dessert, ongetwijfeld heel zoet, hebben we gelaten voor wat het was.
Met veel plezier kijken we terug op een mooie avond.
De foto’s die ik publiceer waar mensen op staan, zijn in de verte of onduidelijk maar dat is uiteraard bewust.

Van Oud naar Nieuw

Feestelijk gedekte tafel

Oudejaarsavond vierden wij bij onze beste Franse vrienden. We werden om 19:30 uur verwacht en de tafel was feestelijk gedekt voor ons zessen. Aanvankelijk zouden we met 9 man zijn, maar hun vrienden hebben vrij laat afgezegd en al het eten was al besteld c.q. voorbereid, dus dat was flink balen vooral omdat de reden nou niet eentje was om helemaal niet te komen.

 

Pain Surprise

Foie Gras en Zalm

Traditiegetrouw nemen wij Christmas Crackers mee voor iedereen en niet veel later zit iedereen met z’n papieren kroontje de hele avond een beetje voor gek.
Ervaring leerde ons dat mijn vriendin ook voor iedereen aan tafel een cadeautje heeft en Darren heeft deze keer wat mooie, leuke en lekkere dingen in Harrod’s gekocht (ook voor die 3 andere mensen). Ik had het feestelijk ingepakt en bij de borden gelegd; ik ken mijn vriendin en wist zeker dat ze naambordjes voor ‘n ieder had gemaakt dus de chocolade paar schoenen met stiletto’s kwamen bij onze Fleur terecht en niet bij hun 13 jarige zoon.  Het servies had ze deze keer van haar ouders geleend, mooi wit porcelein met een zilveren randje omdat ze anders teveel kleuren kreeg op tafel en nu was dit beperkt tot rood/wit/zilver.  De lichten in de kerstboom werden aangestoken. Nu moeten jullie weten dat niet veel Fransen kerstverlichting in hun boom hebben, maar zij hadden 5 pakjes met ledverlichting in diverse kleuren dit jaar. Je begrijpt er moesten nog wel wat andere lampjes aan om elkaar te kunnen zien.
We begonnen met champagne als aperitief met daarbij kleine met diverse smeerbare kazen gevulde hamrolletjes, kleine hartige croissants, er waren 3 verschillende smaken maar ik trof steeds de geitenkaas met honing en een pain surprise dat bestaat uit diverse soorten luxe beleg.

Daarna serveerden onze vrienden zowel foie gras met ontbijtkoek (is hier traditioneel) en bruin stokbrood met 3 soorten chutney’s, een carpaccio van gerookte zalm vers van de kweker gehaald en enorme bollen brood(jes) en een bijpassende zoete witte wijn.
Toen kwam er een schaal met ree in een saus, heerlijk mals en geschonken door jagers die in hun wijngaarden mogen jagen. Met een heerlijke rode wijn. Ook een jaarlijkse traditie.
Vervolgens kregen we een filet van biefstuk heel kort gebakken met zoete (oranje) aardappelpuree en paarse aardappelpuree.

Buche

Inmiddels was het kwart voor 12 geworden en heb ik gevraagd of de tv aankon in verband met het zien van de klok en wie weet nog wat feestelijke muziek. Dat gebeurde ook. Vanuit Parijs was er een uitzending met fragmenten van artiesten en het aftellen met de klok ging niet vlekkeloos. Enfin, aangezien wij net diverse soorten kaas geserveerd hadden gekregen en weer een andere rode wijn, zijn wij 2017 dus niet met champagne begonnen.
Om het diner af te ronden hadden we 2 verschillende soorten bûches, 3 verschillende soorten chocola en/of chocola met peer met champagne.
Inmiddels was er op tv het bekende, in onze ogen derde rangs, cabaret gepresenteerd door de eeuwig jong uit willen ziende Patrick Sébastien. Oops volgens wiki is hij geboren op 14 november (sorry Fleur) 1953...dus niet eens zo oud.

Wie nog wilde, kon koffie/thee met cognac krijgen en tonnetje rond verlieten wij  de oudejaarsavond tegen de klok van 2.

Het was een gezellige avond. En nee we wisten niet hoeveel gangen we kregen, want er lag 1 couvert, voor alle gangen behalve de boomstam, en ook dat is typisch Frans.

Franse les

Inmiddels heb ik 2 keer Franse les gegeven aan de jonge mannen (tussen 18-25 jaar) uit Soedan. Ze zijn verdeeld in 2 groepen, 1 groep die 's morgens les heeft en een andere groep die 's middags 'in de schoolbanken zit'.
Op vrijdagochtend geef ik samen met een andere vrijwilligster les. De 1ste keer was dat erg vreemd en wennen, want wij staan natuurlijk niet dagelijks voor de klas. Ik had iedereen papier gegeven en een dikke viltstift voor het bekende naambordje. Gelukkig kon iedereen schrijven.
We zijn begonnen met de dagelijkse dingen wat ook de bedoeling was. Dus met het ontbijt en wat zij hebben gegeten en gedronken. Verder kleding en dat het vandaag vrijdag is.
Voor in de pauze had ik een pak speculaas meegebracht en wat over was, heb ik aan 1 jongen gegeven om met de rest te delen.
Als juffen hadden we onszelf voor de week erop ook huiswerk meegegeven. Ik heb een collage gemaakt wat je kunt eten/drinken voor het ontbijt en mijn mede-juf had hetzelfde gegaan voor de kleding. Dit heeft iedereen uiteraard meegekregen om hopelijk later nog eens te reviseren. De afgelopen week had Marie-Aline een zak verpakte nougats meegenomen en het zijn echte zoetekauwen
On-line is er een speciale site gemaakt waarin iedere 'docent' opschrijft wat hij wanneer heeft behandeld zodat we elkaars werk kunnen lezen.
Morgen is er weer een vergadering en ik ben benieuwd wat er verteld wordt.

Franse les geven

En zo is het alweer november geworden. Een aantal van jullie weet dat ik begaan ben met vluchtelingen en een poosje geleden ben ik gevraagd of ik zou willen helpen met het geven van Franse les.
Inmiddels heeft het wat meer handen en voeten gekregen en had ik gisteren de 1ste ontmoeting met een aantal jongens (18-25 jaar) uit Soedan. In Cognac is een sociaal/cultureel wijkcentrum waar mensen in de omgeving tegen een klein bedrag wat kunnen drinken, spelletjes kunnen doen, tekenen, buiten kunnen zitten. En vooruitlopend op de vergadering die daar gisteren plaatsvond, werd er gevraagd aan de vrijwilligers om wat eerder te komen indien mogelijk om op die manier alvast kennis te maken met elkaar en met de betreffende jongens.
Ik beken eerlijk dat het even een cultuurschok was voor mij, je bent na bijna 10 jaar wonende op het platteland toch enigszins vervreemd van dit soort dingen, niet dat ik er in mijn stadse leven mee te maken heb gehad.... Enfin, ik heb dus leuk getafel voetbalt en Ronaldo was er niets bij ;-).
Het niveau Frans is er niet, en per groep van 7 studenten, wordt er les gegeven door 2 vrijwilligers. Het accent komt te liggen op het dagelijks leven, dus niets ingewikkelds. Er zijn veel vrijwilligers waarvan het merendeel met pensioen is en een verscheidenheid aan beroepen zoals advocaat, psychiater, onderwijs, religieux, etc.  Ook zullen er wat uitstapjes worden georganiseerd zoals bijvoorbeeld een wandeling door het centrum van Cognac of een fietstocht, een kookdag, etc.  In principe is er veel mogelijk en eigen inbreng is van harte welkom.

Wordt vervolgd...