Onverwachte leuke dingen

Om maar met de deur in huis te vallen, oktober was een pracht maand, met augustus temperaturen. We hebben ervan genoten. Sinds 2 november is het echt herfst in Sigogne, de houtkachel brandt omdat het toch wat kil is, als je stil zit en het is zo gezellig.
De terrashaard die we voor Darren's verjaardag hadden gekocht is inmiddels vorige week ingewijd en brandde als een tierelier. Ook werd er Halloween bij ons gevierd, ik vind het nog steeds een 'feest' van likmevessie maar goed, de bergen snoep zijn weer binnen. M'n eigen kind heb ik niet eens verkleed gezien. Ze was bij een vriendin waar nog meer meiden kwamen en kennelijk was het niet cool om langs je moeder te gaan, dus het snoep ging naar andere groepjes kinderen. Samen met een Engelse vriendin was ik die middag gaan lunchen bij Fred en zoals we konden verwachten, heerste daar al behoorlijk Halloween stemming. Zowel eigenaar (Fréderique....intimi zeggen Fred(de)) als personeel waren geheel in stijl. Natuurlijk konden we pompoensoep krijgen, maar we gingen toch voor de cassolet au fruits-de-mers en die stelde niet teleur. Maar het grootste geluk had ik nog toen er op het menu tartaar-friet stond, ja de rauwe versie aangemaakt met augurkjes, uitjes, kappertjes, saus. Zelfs Engelse vriendin die dat nog nooit had gegeten vond het heerlijk. Heel netjes vond ik het dat het met name aan haar werd gevraagd en uitgelegd, want tja de Engelsen rillen meestal alleen al bij de gedachte.  Verder had ik vorige week nog onverwacht koffievisite. Dat komt zo, er is een Franse dame, Dany, die al zo'n 40 jaar in Nederland woont, maar haar roots liggen niet ver van Sigogne vandaan. Bij toeval heeft ze mijn blog jaren geleden ontdekt en is het gaan volgen en toen ze een jaar of 4 geleden de jaarlijkse brocante in Sigogne bezocht, heeft ze mij ook opgezocht en verteld wie ze was.  Sindsdien hebben we contact via facebook en ze was weer in de buurt, dus tijd om eens live bij te kletsen. Ze spreekt fantastisch Nederlands en ik vind haar meer een Dame dan een Madame.
Ook hadden we Joke en Harry op de lunch, zij hebben een mini camping en vakantiehuis en restaurant in de Charente en we konden heerlijk buiten eten. Darren had zichzelf overtroffen met de bruschetta's  en daarna had ik gezorgd voor James Martin's hotpot (voor recepten zie Au Bellefleurs French Kitchen ) en een tiramisu na.  Gezellig herkenbare muziek erbij... ambiance verzekerd.

En dan ben ik met onze buurvriend Jean-Luc zaterdagmiddag naar een concert van Irish Celtic geweest. Het was een geweldige show en we zaten op de 2de rij, laat dat maar aan mij over!  Het geheel bestond uit 17 personen en speelde zich af in een Ierse pub. Er werd fantastisch gedanst, gezongen, gemusiceerd en de verhalenverteller verdient alle complimenten voor zijn Frans, zonder spiekbriefje.  Jean-Luc en ik waren de enige 'groentjes' zeg maar. Ze treden door heel Frankrijk op 6 dagen in de week en soms 2 voorstellingen per dag; we spraken namelijk een paar danseressen die na afloop aan het roken waren en na 8 december vertrokken ze weer even naar huis om vervolgens weer op toernee te gaan. Als jullie de mogelijkheid hebben, ga er naar toe, krijg je geen spijt van, bijna 2 uur lang waan je je in Ierland met Irish Celtic.  Meer foto's en videos staan op mijn facebook pagina.  Hierbij nog even de trailer om een idee te krijgen Irish Celtic trailer 2014

Nog meer medische updates

Zoals beloofd nog een update over mijn schouder die ik op 4 mei brak. Dinsdag kreeg ik een MRI (ja in zo'n tunnel). Ik werd naar een kleedhokje verwezen en kreeg een blauw papieren jasje mee om aan te trekken, onderbroek en sokken mochten aanblijven. Toen ik aan de beurt was, werd mijn schouder en arm vastgezet zodat ik me niet kon bewegen, trouwens de soort brancard waar je op ligt is zo smal dat dat al bijna uitgesloten was. Met een koptelefoon op en een belletje in m'n linkerhand voor als het nodig was, werd ik de tunnel ingeschoven. Het was niet naar maar toch fijn dat ik er na een kwartier weer uit mocht.
Daarna moest ik even wachten op de radioloog die wat uitleg gaf en mij zei omdat ik de dag daarop mijn consult bij de chirurg had ik eerst in het ziekenhuis zelf naar het secretariaat moest gaan van de afdeling Radiologie om mijn dossier op te halen.
Na een slechte nacht, stond ik al vroeg op de stoep bij de secretaresses. En ja hoor, natuurlijk was het dossier nog niet uitgetypt nadat ik verteld had van mijn afspraak over 30 minuten. Ik lag ergens in het midden van de stapel. De secretaresse zei dat ze daar nog niet aan was toegekomen. Tja..en wat nu?  Met een zucht en een steun en een kreun zou ze er dan wel prioriteit aan geven. Na 10 minuten had ze haar werk gedaan en riep Madame Porté (Porter blijft moeilijk).  Ik met een stralende glimlach haar een compliment geven over de snelheid waarmee ze het dossier had uitgewerkt, kreeg ik het nog niet niet naar mijn hoofd geslingerd! Ze zei nog dat ik langs de receptie moest gaan...ja hoor....is goed.  De reden zag ik hier totaal niet van in, dus ik ben linea recta naar de kliniek gegaan waar ik de afspraak met de chirurg had. Hij kon het abacadabra ontcijferen voor mij en het blijkt dat de breuk wel geheeld is maar nog niet 'vastgelijmd' en er is een ontsteking. Volgende stap is een afspraak bij een Reumatoloog, privé kliniek in Cognac, die mij een infiltratie (injectie) gaat geven. De afspraak is gemaakt op 20 november, kon niet eerder. Een collega die ik eerder had gebeld, had pas in januari 2015 plaats. Zo lang wil ik niet wachten uiteraard.
We zijn er dus nog steeds niet, maar het geeft wel aan waarom physio niet hielp en ik nog steeds pijn heb.

Ah de tandarts! Ik ben teruggegaan was als 1ste aan de beurt. Voordat ik in de behandelstoel plaats had genomen, vroeg ik hem of hij mij een offerte voor de kronen wilde sturen. Kronen, kronen??? Hij kon zich het niet meer herinneren, keek even op mijn status en kwam er niet meer op terug, noch heeft hij verder gekeken dan die ene noodvulling.  (Die offerte heb ik dus nooit gekregen dat snappen jullie....ach is ook niet zo'n grote kostenpost...pfff).
Enfin, direct een flinke injectie....maar halverwege ging het toch weer mis en gilde ik het uit van de pijn zover je kunt gillen. Toen werd hij toch boos, smeet de tangen in het rondte en riep 'merde'.  Enfin, ik had meer reden om dat te roepen lijkt mij zo. Weer een injectie en de zaak is afgemaakt.
Mij ziet hij niet meer dat moge duidelijk zijn.

Begin volgend jaar maar eens een afspraak in het ziekenhuis maken bij de 'stomatologue' zoals dat hier heet (een meer gespecialiseerde tandarts) om de balans op te maken.

Medische update

Nou van het medisch front nog even een laatste update.  Vorige week testen gehad bij de neuroloog, schokken en naalden moet je maar even denken. Gelukkig kwam er niets uit, geen kracht/spier verlies maar de tintelingen in een paar van mijn vingers konden nog wel 1 jaar lang duren.  Hoe kwam dat want dat wil je natuurlijk ook weten; waarschijnlijk doordat ik 5/6 weken met arm omhoog zat..letterlijk en figuurlijk.
Het was fijn dat vriendin Nicole die naast ons woont meeging voor de dingen die ik niet snapte of die zij nog eens kon vragen. Daarna heb ik haar uiteraard getrakteerd op een lunch in mijn favoriete restaurant en dat kon ook heerlijk buiten.

Dinsdag ben ik begonnen met sessies in het 'zwembad' bij de physio, dat is 3x5 meter ongeveer. Ik moest daar oefeningen doen voor 15 minuten en daarna nog 10 minuten een watermassage, soort keiharde whirlpool, dat heeft wel wat geholpen. Maar ik was zo koud hierna en niet meer warm te krijgen dat ik klappertandend om half 9 al in bed lag met een paracetamol en met een dekbed over mij heen (normaal heb ik nog geen dekbed nu in de tijd van het jaar).  Ik moest immers de volgende dat weer fit zijn voor het bezoek aan de chirurg in Cognac. Omdat physio na 23 sessies nog niet de gewenste resultaten heeft geboekt, heb ik op 21 oktober een IRM (MRI/Scan) om alles verder uit te sluiten.

Vanmorgen had ik een tandartsbezoek, dat niet langer uitsteld kon worden vanwege een vulling die er reeds geruime tijd geleden was uitgevallen.  Ik heb de pech dat ik een slecht gebit heb en ook nog eens heel gevoelig.  Na 4 injecties voor verdoving, deed het nog pijn met het uitboren en stond het huilen me nader dan het lachen.  Voelde me een klein kind, maar tandarts verzekerde me dat het niet erg was en dat hij zich net zo gestressed voelde als ik omdat het hem niet lukte om mij geen pijn te laten hebben.  We zaten nog net niet samen te huilen ;-).
De 5de verdoving heeft hij er dan ook ingestopt met een watje direct in het gat, in plaats van weer met een injectie.  Daarna heeft hij een noodvulling geplaatst, ook zonder enge apparatuur, want hij wist wel dat ik niet veel meer kon hebben.   Er was ook nog een foto gemaakt....even voor het kostenplaatje....23 euro!  Ben er 45 minuten binnen geweest.   Consult bij arts in ziekenhuis voor 5 minuten is al 50 euro! 
Enfin, volgende week gaat hij het afmaken.  En dan hebben we het ook nog over kronen gehad... dat wil je niet weten hoeveel.

Vanmiddag weer zwemmen bij de physio, eerst massage en daarna 20 minuten in het water en kwam ik op de heldere gedachte om te vragen of ik na afloop (vooraf moet dat) ook een korte warme douche mocht nemen omdat ik dinsdag zooooo verkleumd was.... Ja natuurlijk en daarna had ik het ook niet meer koud gelukkig.

Ook onze buurvriend Candido (echtgenoot van Nicole...zie hierboven) heeft mij van de week geholpen om het Franse systeem te begrijpen wanneer je dus als ondernemer arbeidsongeschikt bent.  Het is niet zo moeilijk, maar het is prettig als iemand je het uitlegt zodat je niet steeds tegen muren van 'non' oploopt en daardoor niets krijgt. Er zijn vandaag 5 brieven uit naar de instantie die 'coulance' kunnen geven ....kunnen dus.... Maar ik ga graag met de billen bloot als je daardoor 100 dagen toch uitgekeerd krijgt !  Het is niet alleen het niet kunnen werken, maar ook veel bezoeken aan ziekenhuis, de physio, soms krijg je het helemaal vergoed, soms niet, soms hoef je niets te betalen (schiet mij maar lek) en dan heb ik nu wel een hulp in de huishouding moeten nemen (hoera!), want die was ik anders zelf nog steeds.

Enfin.....'t is best lastig hier met de Franse Administratie!

Souvenirs uit Ierland

Daar zijn we weer!

Daar zijn we weer! Na een paar maanden leven zonder blog, de pen maar weer eens ter hand genomen. Is er een reden voor? Ja en nee. Deels omdat belevenissen gedeeld worden via facebook, dat is snel en erg interactief. Met het mooie weer zit ik ook niet achter m’n laptop te schrijven en ‘s avonds is het vaak nog heerlijk toeven.  Maar op zondagavond 4 mei heb ik een behoorlijke schuiver gemaakt over een opstap (die er al jaren zit) van de bistro naar de keuken. Aanvankelijk leek het met de pijn in m’n schouder en arm wel mee te vallen, totdat ik toch maar op dinsdag naar de huisarts ben gegaan, want een paracetamolletje deed niets. Hij verwees mij linea recta naar de spoedeisende hulp in Cognac. Daar werd direct een mitella omgedaan en foto’s wezen uit dat er een fractuur in mijn rechter schouder was geconstateerd. Vanuit het ziekenhuis kreeg ik direct een soort van harnas om en kon gelijk geen kant meer op. Wat ben je dat toch ineens gehandicapt. Ik zal jullie alle details besparen, maar als rechthandige zijn de simpelste dingen niet mogelijk. Zo kon ik niet eens meer een pen in m’n vingers vasthouden, laat staan schrijven. Je verliest heel snel kracht in je vingers, hand en arm. Ook auto rijden kon uiteraard niet. Darren heeft in het vooruit boodschappen gehaald en gekookt, want hij is wel een week thuis gebleven maar ja als kleine zelfstandige betekent een dag niet gewerkt, geen geld.  Ook moest Fleur af en toe naar en van school gehaald worden en ik voor controles naar het ziekenhuis. Gelukkig zijn we heel blij met onze vrienden en onze buren die fantastisch hebben geholpen.  Iedereen is wel enorm te spreken over de Franse medische hulp, maar ik kan uit ervaring vertellen dat ik te jong was om in aanmerking te komen voor  dagelijkse hulp na het douchen om het harnas weer aan te krijgen, als je maar 1 arm ter beschikking hebt, valt dat niet mee en een verpleegkundige kan je tips geven hoe je het wel moet doen.  Ik had volgens mijn verzekering recht op huishoudelijke hulp, 2 uur per week voor 2 weken met een verlenging van hetzelfde. Je begrijpt dat je daar niet veel aan hebt. Gelukkig heb ik heel snel een hulp gevonden die 3 uur per week komt en waar ik gewoon voor betaal.  Dat ik m’n schouder ervoor moest breken, is een ander verhaal, maar ik heb mijn hulp eindelijk. In Londen hadden we ‘slechts’ een twee-onder-één kap woning en had ik wel hulp (en werkte zelf niet) en nu het huis vele malen groter is, deed ik het allemaal alleen.
Vanwege gasten die een week verbleven en uit het buitenland kwamen, werden wij erg blij verrast door o.a. René die ruim 2 weken is gekomen om te helpen. Dat was fantastisch en het was ook heerlijk om er tussen uit te kunnen naar zee, een restaurant, zelfs naar de supermarkt, want als je zolang tussen 4 muren zit, word je niet blij.
Hoe is het nu? Nou, nog niet denderend, na 5 weken mocht het ‘harnas’ uit en kon ik beginnen met 15x physio, gelukkig in het dorp zelf, dus hoefde ik niet weer een beroep te doen op anderen.  Die sessies zijn inmiddels achter de rug en weer 15x voorgeschreven gekregen. Doch sinds een week of 5 heb in continue prikkelende vingers zeg maar en nu heb ik half september een afspraak bij een neuroloog waar er wat testen zullen volgen.  Hopelijk is het een kwestie van een beklemde zenuw en niet waar de arts het nog even overhad dat er wellicht toch een operatie moet volgen.
Al met al een langdurige geschiedenis, waarbij ik overigens ook niet mag werken, dus geen gasten verder sinds mei. Wordt vervolgd…..en snel ook.

Gelukkig was het niet alleen kommer en kwel, want we hebben een fijne vakantie gehad in Ierland. Het weer was uitstekend, 19 graden, zon en 2x per dag een buitje van 5 minuten. Vooraf had ik de route uitgestippeld en de accommodaties uitgezocht. (Voor de kenners, Dublin, Killarney -Ring of Kerry-, Galway -Connemara-, en nog een overnachting in Dublin voordat we terugvlogen). Het leuke was dat ook mijn moeder erbij was; zij vloog vanuit Schiphol naar Dublin en wij vanuit Bordeaux en we kwamen op dezelfde tijd aan. Op de terugreis was het vertrek ook hetzelfde, dus mooier kon niet.
Het is waar dat de Ieren erg vriendelijk en behulpzaam zijn, het land is zeer welvarend ook, veel pubs hebben live muziek. We zijn ook naar Celtic Steps geweest een zang/dansgroep om ook met deze traditie kennis te maken. Het is een land van natuur en cultuur en wellicht ook niet voor iedereen weggelegd.

Net als vorig jaar, is Fleur weer op paardenkamp weekend geweest waarvan ze heeft genoten en wij hebben een middag doorgebracht in Oradour-sur-Glane, het dorp dat uitgemoord en verwoest is door de Duitsers in 1944 en waar de restanten van woningen, winkels, auto’s, de school en de kerk te zien is. Vooral de kerk en de begraafplaats vond ik erg indrukwekkend.

Inmiddels is collège weer begonnen vorige week woensdag en zijn de 2 maanden vakantie weer om. Ze maakt weer lange dagen van 8 tot 5, maar gelukkig heeft ze woensdag- en vrijdagmiddag vrij. Met ingang van a.s. donderdagmiddag gaan ze tot begin november kanoën met de klas, onder de gym les zeg maar. Dus van de week even geschikte kleding daarvoor kopen. Dat is een leuk begin van het nieuwe schooljaar.  Fleur zit in de 2e klas nu van de middelbare school, even voor het gemak voor jullie, want het schoolsysteem is totaal anders in Frankrijk. Zo wordt er afgeteld, ze zit nu in de 5e, er bestaat geen wvo, havo, etc., dit is algemene educatie dat 4 jaar duurt. Daarna kan ze naar het lyceum gaan voor haar bac of een gespecialiseerde studierichting kiezen. Gelukkig is het nog lang niet zo ver.

Foto impressie Kerst en Oud & Nieuw Nederland

Helaas maakt Blogger de indeling qua foto's zodat het rommelig is geworden, maar 't is niet anders.

Familie reunie in Leusden. De jongste bijna 1 jaar de oudste 79.

Met de schattige Matyse uit Canada

Champagne met een heerlijke visschotel

Vanaf het balkon

Vuurwerk Rotterdam

Leuk die oranje schaatsen!

In Stobbe Rotterdam-Kralingen

In Stobbe, op de achtergrond zie je nog net Minister Ivo Opstelten, die ik later die avond ook heb gesproken.

In Stobbe, borrelen, bittergarnituur, dineren.

De tafel met alle kids aan de chocomelk en warme worst

De Gluhwein en bier tafel ;-)

Schaatsen met Isabel in Rotterdam

Natuurlijk ontbreken de Christmas Crackers niet

Openlucht Museum

Zaanse winkel in het Openlucht museum

Kerststallen tentoonstelling uit allerlei landen
Filippijnen, 2004 van blik gemaakt

Kerststallen tentoonstelling uit allerlei landen
Zweden, Stockholm gemaakt van blik

Onze ultra moderne Kerstboom

Poffertjes en bier uit de brouwerij van het Openlucht museum

Kerst en Oud & Nieuw in Nederland

Sinds Fleur's verjaardag is het er niet meer van gekomen om mijn blog bij te werken. De Kerstdagen en Oud en Nieuw hebben we in Nederland doorgebracht. Helaas hadden we ook een uitvaart van een dierbare vriend, dankbaar dat we erbij konden zijn.
Onze buurvriend heeft weer voor onze konijnen en poezen gezorgd. Heel jammer was het dat we hoorden dat Smiley (onze prematuur poes) de 1ste 2 dagen van onze vakantie 'thuis' was maar daarna niet meer gezien. Ook een van de oudere katten, Lucky, hebben we al sinds begin december niet meer gezien. Hij is wel eens vaker lang aan de wandel geweest, maar zo lang nog niet. Enfin, het is nog steeds een komen en gaan, alhoewel op dit moment meer gaan.
Een foto impressie van 2 weken Nederland in het volgende blog.