Vorige week schreef ik over mijn belevenissen in het typische Franse café-restaurant, vanmiddag was ik daar weer met een Engelse vriendin. Het zat bomvol, altijd voor half 1 zorgen dat je in het restaurant bent, anders kan je wel eens bedrogen uitkomen en naar een ander restaurant moeten zoeken. De oudere mensen, die hun eigen servet meebrachten, waren er ook weer, enkel nu met 3 personen. Toen het wat rustiger werd in het restaurant, sprak de man mijn vriendin plots aan in het Engels! Het bleek dat hij jarenlang voor een multinational in Amerika had gewerkt en je kon merken aan hem dat hij genoot om Engels te spreken. Hij was al 20 jaar met pensioen, dus dan heb je een beetje een idee qua leeftijd. En ja ze aten daar iedere dag, hij samen met zijn vrouw, die nu wel wijn mocht drinken, en met een soort van verzorgster. Zelfs zijn stokoude echtgenote sprak wat Engels.
En...we hebben weer heerlijk gegeten, o.a. confit de canard en ik had varkenswangen in een heerlijke 'Oma jus'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten