Happy 2015! Dat alle verwachtingen groot en
klein uit mogen komen. Een korte terugblik over het jaar 2014, geeft mij geen
goed jaar helaas. Uiteraard vanwege mijn schouderbreuk (eindelijk nu kan ik
zeggen dat de cortisone injectie vlak voor onze vakantie deugd heeft gedaan),
maar ook omdat er zogenaamde vriendinnen waren die uiteindelijk helemaal geen
vriendin bleken te zijn maar de 1 zeer egocentrisch en de ander die
uiteindelijk uit was op een all-inclusive vakantie. Ik ben blij dat 2014
voorbij is en ga vol goede moed, voornemens doe ik niet aan, het nieuwe jaar
tegemoet.
De december maand hebben wij feestelijk gevierd
met als hoogtepunt onze vakantie in Salzburg. Het begon natuurlijk met de 80ste
verjaardag van mijn moeder, dat heeft ze erg gezellig thuis met haar vrienden
en vriendinnen gevierd. Na wat hobbels werd haar verjaardag nog gevierd met
neven/nichten en ook een aantal van diens kinderen, georganiseerd door een
nicht van mij. Het was leuk om elkaar weer eens te zien; grappig detail is dat
ik wel iedereen ken maar sommigen elkaar nauwelijks of soms helemaal niet. Ik
heb zo’n 15 jaar geleden al eens een reunie met neven en nichten georganiseerd
bij ons thuis in Bergschenhoek, dus nu is de beurt aan een ander. Jammergenoeg
was de lokatie veel te klein voor het aantal personen waardoor je niet met
iedereen kon praten en dat was nou net zo leuk geweest. Enfin…ik laat het hier
maar bij.
Zoals eerder geschreven, waren we met de Kerstdagen in Salzburg. Wat opviel is
dat het een erge schone stad is, de mensen er zeer verzorgd uitzien, zelfs
madammen met bontjassen en de gezellige Kerstmarkt verkocht mooie decoraties.
Niets ‘Made in China’ gelukkig. Ontzettend, zoals verwacht, heel veel over
Mozart, winkels, musea, standbeeld, tasjes en natuurlijk de Mozart Kugeln! Ik
heb wel een doosje Kugeln gekocht en een Mozart lepeltje maar daar is het bij
gebleven. Soms kom je in een decoratiewinkel die in de kelder een geweldige
verzameling oude poppen heeft, of kom je in een winkel die enkel Kerst- en
Paaseieren verkoopt, allemaal hand gemaakt en de goedkoopste was 10€! Die hebben we maar laten liggen. Als je denkt
Salzburg, zeg je ook Sacher Torte! En ja natuurlijk hebben wij daarvan gesmuld
in hotel/restaurant/café Sacher, alwaar de serveersters nog in ouderwetse
kleding lopen (zwart, met wit schortje en hoofdkapje). Een geweldige ambiance
en mooi ingericht. Ook op sportief gebied was de helft van de familie sportief.
Fleur heeft nog geschaatst op de ijsbaan bij de Kerstmarkt terwijl mijn moeder
en ik wat meer cultuur hebben opgesnoven. Ook hebben Darren en Fleur nog 2
dagen kunnen skiën. Een keer in Zell am See en een keer in Hinterglemm. In
Hinterglemm was ik 34 jaar voor het eerst (en laatst) op ski-vakantie met een
vriendin voor het eerst zonder ouders. Het pension waar we toen verbleven, is
inmiddels een hotel geworden en onherkenbaar en ook de eigenaren/kinderen van
het ‘pension’ hebben inmiddels meerdere hotels geopend. Mijn moeder en ik
hebben de omgeving bekeken en lekker geluncht. Ook zijn we naar Schloss
Hellbrun geweest, dat is inmiddels een hotel, maar stond décor voor de ‘Sound
of Music’ en ook in het bijbehorende park staat het paviljoen waar ’16 Going on
17’ werd gezongen, dat na afloop van de filmopname is geschonken. Zien jullie
me al dansen over de banken ;-).
Het eten in het hotel had wel wat voeten in de aarde, want ondanks mijn
verzoeken om adressen te verstrekken waar we de 24ste en 25ste konden ontbijten
en dineren, bleven deze uit (hotel was dicht….maar gasten konden naar binnen
met sleutel) en moest ik mij geen zorgen maken want het zou geregeld worden. De
mensen die mij kennen, weten dat ik daar niet zo van hou, heb liever zelf de
touwtjes in handen. Op de 25ste was het mij zelf gelukt om een restaurant te
vinden dat geopend was en had daar al 4 weken van te voren gereserveerd. Enfin,
bij aankomst op onze hotelkamer lagen er 2 lijsten van geopende restaurants. De
volgende ochtend vroeg ik aan de receptie om te reserveren voor ons op de
24ste. Tja…. Nou de een na de ander was
al volgeboekt….ja muts daarom had ik ook de lijst vooraf willen hebben.
Onverrichterzake gingen we het centrum in en lukte het uiteindelijk om iets te
vinden dat geopend en betaalbaar was op Heiligen Abend. Het bleek een prima
keuze achteraf en we hebben heerlijk gedineerd in een mooie en gezellige
ambiance; we hadden de laatste tafel, het zat helemaal vol met zowel Oostenrijkers
als toeristen. Ook hadden we een bistro gevonden in een supermarkt waar we de
24ste heerlijk hebben ontbeten, helaas waren ze op de 25ste gesloten, maar
omdat we dat wisten en op de beroemde lijst van het hotel geen enkele
ontbijtgelegenheid werd vermeld, hadden we maar sandwiches, stollen en jus d’orange
gekocht. Dat was ons Kerstontbijt…helaas ook geen koffie/thee op de kamer of in
een centrale gelegenheid in het hotel. Ook geen extra handdoeken/toiletpapier
voor die 2 dagen dat kan toch niet? Tja en als je dan halfpension boekt en je
ontdekt bij toeval na de dag van aankomst dat je die avond niet in het
restaurant kunt eten, word je wel nijdig, omdat ze zondag het restaurant hadden
geopend terwijl dat normaliter een Ruhetag voor het restaurant is. En toen we
er wel weer konden eten, vroeg de serveerster of we gereserveerd hadden want
het zat vol, want dat moest via de receptie…pffff foutje van de receptie
volgens de eigenaar. We konden er uiteindelijk wel eten had de serveerster
gezegd. Het lijkt alleen kommer en kwel en dat was het niet, want verder was de
hotelkamer uitstekend en het ontbijtbuffet ook, maar de service liet duidelijk
te wensen over. Ik denk dat Natascha’s
haren inmiddels recht overeind staan!
De keren dat we elders hebben gegeten, werden we heel gezellig en hartelijk
ontvangen, zeker in een Italiaans restaurant waar we 2x zijn geweest en waar je
je even in Italië waande en waar we ons erg welkom voelden.
Na een week waren we weer terug in Rotterdam, klaar om Oud en Nieuw te beleven
met elkaar. Daarvoor zijn we met m’n moeder nog naar Stobbe geweest, een begrip
in Rotterdam, voor moeders nog onbekend. Stobbe was een studentencafé maar is
inmiddels al jaren ook een restaurant waar jong en oud welkom zijn. De
bediening is vlot en attent en de mede gasten gezellig. Toeval bestaat niet,
maar een jaar geleden sprak ik daar Ivo Opstelten en zijn vrouw en laten zij
dit jaar ook weer aanwezig zijn! Wederom met elkaar gesproken over een
gemeenschappelijke vriendin die bij mijn moeder op de Nieuwjaarsborrel zou
komen. Een jaar geleden was de uitvaart van haar echtgenoot.
Voor het eerst waren Fleur en ik naar Rotterdam
met het vliegtuig, omdat de trein exorbitant duur was en vliegen de helft
goedkoper inclusief parkeren. Het nadeel was wel dat het 2.5 uur sturen was
naar Bergerac en een snelle weg is er nauwelijks, dus veel door mistroostige
dorpjes en dito omgeving gereden. Tja, ik hou nou eenmaal niet van de Dordogne
en helemaal al niet met regenachtig en grijs weer. Bergerac vliegveld is
overigens een lachertje, want dat is meer een grote loods met een wachtkamer
waar in 2 hoeken een frisdrank-, koffie- en snoep automaat staat. Een klein
anderhalf uur vliegen en toen landden we op Zestienhoven. (Klinkt toch veel
leuker als Rotterdam Airport en nu Rotterdam-The Hague).
We hebben 2 fijne weken met elkaar doorgebracht, geen tijd gehad om met vrienden
af te spreken, want daar was de tijd in Rotterdam te kort voor. Een foto
impressie zie je in het vorige blog.
