Hond

Ja ja we hebben weer wat. Gisterenmiddag kwam Darren aan en bijna gelijktijdig een jonge hond die zo te zien verdwaald was, met erge dorst. Toen hebben we maar een riem geflanst en ben ik met hem door het dorp gaan lopen en iedereen gevraagd of ze de hond kenden. Geen zichtbare tatouages of iets dergelijks. Na anderhalf uur maar weer huiswaarts. Inmiddels wist ik al wel dat het een jachthond was en die om zijn nek een soort van 'stekker' had zodat hij niet weg zou kunnen lopen in een omheind electriciteitshek en ook door middel van de riem van de hond (die wij dus niet hebben) krijgt hij een soort van stroomstootje. Het klinkt allemaal een beetje zielig maar dat is het niet.
Onze goede vriend Fréderic gebeld, want dat is ook een jager, hij weet veel en kent veel. Direct heeft hij naar een aantal voorzitters van jachtverenigingen in de buurt gebeld, inclusief die van Sigogne, maar helaas geen resultaat. Vandaag is er toevallig een vergadering van de jachtopzieners en ook daar zal het aan de orde komen. Fréderic heeft ons gevraagd of het mogelijk was om de hond het weekend bij ons te houden. Als we dan niets hebben gehoord, kan ik maandag naar de dierenarts die kan bekijken of het dier een micro chip heeft om op die manier de eigenaar op te kunnen sporen. Gisterenavond hebben Darren en Fleur al wat A-4tjes opgehangen in het dorp. De burgemeester heb ik ook op de hoogte gesteld, berichten verzonden via facebook. De hond lustte het kattenvoer ook overigens. Toen het bedtijd was, wilde de hond niet mee naar boven....dus is Darren maar beneden in de gastenkamer gaan slapen, hond op de grond op een kleed, drinken erbij en afwachten. De hond was eerst wel wat onrustig maar heeft daarna goed geslapen tot dat het onweer begon vanmorgen vroeg, toen schrok hij heel erg en is op bed gesprongen. Het lastige is dat we konijnen in de garage hebben en poesjes buiten en met een jachthond..... Enfin, het weekend komen we wel door denk ik. We zitten zelf wel een beetje in het donker omdat we de luiken voor de grote deuren hebben dicht gedaan zodat de hond de poesjes niet ziet. Het wordt vervolgd.

In the spotlights

Nederlanders in Frankrijk | Franca Porter-Sanders

Villajelena vraagt Nederlanders die in Frankrijk wonen (en werken) naar hun ervaringen en verhalen. En naar hun favoriete wijnen (of andere Frans gerelateerde top 3). De zevende bijdrage in deze serie komt van Franca.

Wie is Franca Porter-Sanders?

Franca komt uit Rotterdam maar is nooit erg honkvast geweest. Ze woonde, onder andere,  in Brussel, en Bergschenhoek. Kwam dan weer terug naar Rotterdam, en vertrok weer. Naar London, bijvoorbeeld. Dat zat er aan te komen want ooit nam ze zich stellig voor met een Engelsman te trouwen, later.
En ze zou een eigen hotel gaan runnen in Engeland.

Die Engelse man kwam er; in 2001 trouwde ze met Darren (IT Projectmanager met een eigen bedrijf: Sanport). Maar de hotellerie-achtige activiteiten werden uiteindelijk in Frankrijk werkelijkheid. Samen kregen Franca en Darren dochter Fleur. Ze runt nu een succesvolle Bed & Breakfast in Sigogne.

Darren en Franca Porter-Sanders

De Engelse droom

Franca (geboren in 1962) werkte jaren lang als Marketing Assistant bij Texaco. Ze fungeerde als secretaresse (met bijbehorende werkzaamheden) maar spannender werd het toen zij de verantwoordelijkheid kreeg voor de organisatie en uitvoering van commerciële beurzen. Denk daar bij aan de Bedrijfswagen RAI, Landbouw RAI, Freight Show  en Tankstation Totaal, om er maar eens een paar op te noemen.

Franca: "Mijn job bestond o.a. uit het verzinnen van promotionele acties tijdens de beurs, reclame-materiaal verzorgen, weggeef artikelen regelen, met de standbouwer de standinrichting bespreken, maar ook de standbemanning in uniforme kleding steken, inclusief mijzelf. Ter plekke catering regelen voor de crew, indeling maken voor de standbezetting, hotelreserveringen maken en peptalks afsteken iedere ochtend. Ik moest ook wel eens impopulaire maatregelen nemen, zoals iemand naar huis sturen omdat hij met een onfris en ongeschoren gezicht verscheen. Ohja, en ondertussen ging mijn secretaressewerk ook gewoon door natuurlijk!

En dan waren er de buitenlandse reizen (variërend van 30 tot 300 gasten) en marketing events in Nederland die georganiseerd moesten worden. Natuurlijk kun je dat niet alleen. Ik werkte in teamverband met collega’s en ieder had een eigen verantwoordelijkheid. Tijdens de buitenlandse trips, was ik mede verantwoordelijk voor het toeristische programma. Zo doende ben ik op Malta geweest, Malaga, Athene, en in het indrukwekkende Israël. Toch wil ik benadrukken dat dit natuurlijk ontzettende leuke reizen waren, maar keihard werken, bijna 24 uur in touw en een hoop jaloerse dames op kantoor die niet zo’n leuke job hadden als ik.

Ook de marketing evenementen (lancering nieuw product, inrichting voor nieuw benzinestation) waren het neusje van de zalm. Leuke herinneringen heb ik aan het bezoek dat Koos Postema bracht aan kantoor want hij ging een keer de presentatie verzorgen. Ik stelde voor Grant & Forsyth als muzikale gasten te engageren en zo geschiedde. Sindsdien heb ik hen diverse malen ontmoet, ook buiten optredens, en kan alleen maar benadrukken dat het schatten van mensen zijn.

Texaco heeft mij mede gevormd tot de persoon dat ik ben (geworden)."

Engeland, of toch ... ?

"Járen lang heb ik twee dingen geroepen: ooit trouw ik met een Engelsman en ik wil graag mijn eigen hotel hebben in Engeland. Over de volgorde valt te twisten.
Inmiddels is die Engelsman er gekomen en zijn wij vanuit Nederland naar Londen vertrokken, Darren, mijn echtgenoot, had daar nog steeds een huis. Omdat Devon en Cornwall op onze verlanglijst stonden om een Bed & Breakfast te beginnen, zijn we dus verhuisd omdat het makkelijker is om in het land zelf te zoeken. Uiteindelijk is dat niet gelukt, destijds waren de prijzen exorbitant hoog of we vonden ze op lokaties waar jij en ik niet willen wonen.
Darren kende de Charente nog van vroegere vakanties en opperde om daar eens te gaan kijken omdat de omgeving erg mooi was.  Vijf weken aaneengesloten hebben wij eerst gekeken waar we het mooi vonden in de Poitou Charentes, want dit departement is groot.

En om een lang verhaal kort te maken, zijn we er na twee jaar in geslaagd om ons huis te vinden. Waarom Frankrijk? Tja, dat is eigenlijk door Darren gekomen, want ik heb nooit geroepen ‘Ik trouw nog eens met een Fransman’, alhoewel ik sinds mijn 14e een groot fan van Julien Clerc ben.
Maar naar mate we er steeds meer kwamen (gelukkig geen taalprobleem) en gezien het feit dat we altijd hebben gezegd onze dochter niet in Londen te willen laten opgroeien, werd ons hart steeds meer geopend en zijn we inmiddels dol op de streek waarin we wonen. We zijn namelijk nogal kieskeurig geworden; locatie is het belangrijkst en daarna het huis en niet andersom."

Leven en werken in Frankrijk

Inmiddels wonen zij sinds maart 2007 aan de rand van een klein maar levendig dorp en hebben de uit 1829 daterende, van oudsher schapenboerderij, omgetoverd tot een luxe Chambres d’Hôtes. Alle grotere werkzaamheden zijn door een Franse artisan gedaan en de rest door Darren, die afhankelijk is van de weekenden. Want hij werkt nog steeds voor een project in Engeland dat hij in 2006 is gestart toen ze nog in Londen woonden. Iedere vrijdag vliegt hij dan ook vanuit Gatwick naar Bordeaux. Daarna is het nog anderhalf uur rijden.
Op maandagochtend hetzelfde ritueel, maar dan omgekeerd.
Ideaal ? Nee natuurlijk niet, maar voorlopig is het niet anders.

Au Bellefleur in de zomer ...

Dat betekent dat Franca de Chambres d’Hôtes (Au Bellefleur) zo’n beetje voor haar rekening neemt. Ook serveert ze op verzoek een 4-gangen diner.
Het internationale aspect van haar baan vindt ze erg plezierig, de was, strijk en schoonmaak wat minder. Toch doet ze alles zelf zonder hulp van buitenaf.
De druk is er niet om iedere boeking  aan te nemen vanwege Darren’s job en dat is luxe.  Au Bellefleur is naar hun dochter vernoemd. En Bellefleur is een ouderwetse appelsoort dat terug komt in hun logo.Ook houdt ze een privé blog bij voor wie interesse heeft en een keukenblog met recepten.

Dochter Fleur is helemaal gek van paardrijden

Hun dochter Fleur (in november 11 jaar en vloeiend 3-talig), zat ‘gewoon’ op de Franse uitstekende dorpsschool en is vanaf dag één volkomen geaccepteerd door haar klasgenoten. Zij kan hier op het platteland,  in een dorp met zo’n 1053 inwoners, met Courvoisier en Cognac als buren, nog langer kind zijn.
Ze heeft nèt (september 2013) de overstap gemaakt naar collège. Samen met haar grote vriendenschare gaat ze nu iedere dag met de schoolbus daar naar toe. De dagen zullen lang voor haar zijn, om 08:00 uur beginnen, soms wel tot 17:00 uur. Uiteraard eet ze dan ook weer een 4-gangen maaltijd in de schoolkantine en die maaltijden zijn uitstekend. De zaterdag is gereserveerd voor haar grote passie…. paardrijden.

Franca heeft twee heel goede Franse ‘beste’ vriendinnen… (ze doet eigenlijk niet aan ‘beste’ vriendinnen vandaar tussen aanhalingstekens) en heel veel vrienden en kennissen en ze worden vaak uitgenodigd. Franca: "want je hoeft niet jarig te zijn om een ‘feestje’ te geven!" De gastvrijheid die zij hier meemaken, maak je nergens mee. "De mensen zijn hier niet rijk qua geld maar wel rijk als het gaat om vriendschap en is dat niet het mooiste dat er is?"

Franca’s Top Drie

De wijnen uit de Charente zijn niet bijzonder te noemen, maar om toch in de streek te blijven, hierbij een top drie met verschillende streek-specialiteiten.

1
Pineau de Charentes, een apéritief (hoewel hij als slaapmutsje ook prima smaakt) die door een verkeerd procedé is ontstaan. Het had namelijk cognac moeten worden.

2
In de zomer hebben we de sappigste meloenen die je je kunt voorstellen, groen van buiten en oranje van binnen; de Charentaise melon.

3
Voor de koudere maanden heeft onze streek ook ‘Charentaises’. Google maar eens en dan vind je er lekker warme pantoffels.

Les Vacances et La Rentrée (deel 4)

De lijst met benodigdheden

Al in juli hebben we samen de waslijst met schriften, nieuwe potloden, stiften, schooltas, etuis etc. in huis gehaald en dat is een hele klus hoor, maar het is gelukt. Inmiddels is onze meid alweer een weekje op Collège waar ze in een klas zit met 27 andere 'brugpiepers' alhoewel ze hier een heel ander system hebben dan in Nederland. Drie jaar lang zit hier iedereen op hetzelfde niveau, daarna kan gekozen worden of je door gaat met leren, naar het Lyceum of dat je een vakgerichte opleiding gaat volgen. Voorlopig zijn we nog niet zo ver. 's Morgens om even voor half 8 moeten we de deur al uit omdat de schoolbus wat later vertrekt en school begint om 8 uur. Er zijn dagen bij dat ze tot 5 uur les heeft en dat is lang. Het definitieve rooster gaat volgende week in en dan zie ik wel of er nog spectaculaire veranderingen zijn. Naast het verplichte Engels als 1ste vreemde taal, doet Fleur ook Duits en dat heeft ze 3x in de week. Haar is dat geadviseerd omdat ze al 3-talig is. Jammer is het dat ze enkel met 1 jongen van de 'oude' school in de klas zit. Er zijn 4 zesde klassen (hier wordt teruggeteld). Maar ze heeft al nieuwe vriendinnen gemaakt. Vorige week mocht ik me uitleven op het boeken kaften; blèh! Een extra handicap is ook nog dat je het moet kaften met transparante vellen en die glijden alle kanten op. Nou ja, de boeken die gedaan moesten worden, zijn klaar....het wachten is op nog meerdere boeken.

Meer schriften

En nog meer

En dat was het

Les Vacances et la Rentrée (deel 3)

Christa en Bart hebben een motel/restaurant/bar/tabac op 40 km afstand van ons, 1ste facebook ontmoeting.

Zwemmen in de Charente

Nagelstudio Fleur

BBQ op z'n Frans

Dansen is plezier voor 2 op Ingrid's 60ste verjaardagsfeest

En profile

Mooi gedekte tafels

Het Ensemble Route 403

Les Vacances et La Rentrée (deel 2)

Helaas had er in het weekend dat we op paardenkamp waren een enorme storm gewoed met als gevolg 3 bomen omgevallen. Onze walnotenboom was met boomstronk en al uit de grond gekomen. Gelukkig viel bij ons de schade erg mee, want bij vrienden stond er wel 55cm water in de kelders.

De walnotenboom

Bliksem inslag

Inmiddels zijn de bomen door Darren opgeruimd.
Op de terugeweg van het kamp kreeg ik een telefoontje van vrienden van mijn moeder en van ons dat die nacht mijn moeder met spoed was opgenomen. De details zal ik een ieder besparen, laat ik zeggen dat het een technisch probleem is geweest. Dat was natuurlijk paniek, zeker als je zo ver weg woont is het ontzettend naar. Gelukkig zouden we 3 dagen later in de trein zitten naar Rotterdam. Uiteindelijk heeft m'n moeder toch nog 12 dagen in het ziekenhuis gelegen. Gelukkig had ik 3 weken gepland en konden we weer met een gerust hart vertrekken. Op dit moment laat ik zeggen is ze voor 95% weer de oude. Helaas hebben we onze geboekte vakantie op Texel moeten annuleren. Darren heeft nog wat uitstapjes gemaakt met Fleur terwijl ik bij m'n moeder bleef. Een vervelende bijkomstigheid was ook nog dat ik 2 weken een enorme rugpijn heb gehad.
We hebben wel nog wat etentjes gehad en onze Franse vrienden waren in NL op vakantie (ik had hun reis uitgestippeld) en kwamen ze natuurlijk ook naar Rotterdam. Twee vriendinnen heb ik nog bezocht en dat was gezellig.

Wat een plaatje hè

Vader en dochter op pad

Weer de Efteling

In Minang Kabau heerlijk rijsttafelen met onze Franse vrienden

Zie je m'n nieuwe oorbel?

Mijn fotomodellen gezicht

Met Louiza met Charleston haardracht

Met Louiza in het Arboretum

Cupcakes voor Oma

Les Vacances et La Rentrée (deel 1)

Raki, haar paard

Zelf het paard mogen kiezen

Door een beekje

Na een lange zomer vakantie van 2 maanden, zijn we weer terug naar 'normaal'. Daarover straks meer. Eerst maar even bijpennen over de afgelopen maanden. Fleur is op paardenkamp geweest samen met een vriendin in de Vienne, op anderhalf uur rij-afstand van ons. Aangezien de Nederlandse eigenaars ook Chambres d'Hôtes voorzien, bleven we daar 2 nachten, te midden van paarden, herten, honden en poezen. Allemaal heel basic en niks geen luxe zoals bij ons en dat vond ik wel even wennen. Fleur heeft 2 dagen paard gereden met een groepje meisjes in dezelfde leeftijdscategorie en heeft genoten. Hier wat foto's voor een impressie. 

De groep

Geen wijn voor jullie

Brug waarvan je kon bungy jumpen

De herten die men daar ook fokt