zondag 13 augustus 2017

Verdrietig

Wat zeg je in hemelsnaam tegen je nicht, neef, achternicht en partner voor het leven wanneer diens zoon zelf heeft gekozen om uit het leven te stappen? Vanavond hoorden we dit intens verdrietige en zo onverwachte bericht.
Ik weet het niet. Er zijn zoveel onbeantwoorde vragen, want na een 2de hersenoperatie (binnen een aantal jaren) en een chemo deed hij het toch goed gezien de omstandigheden? Een grotere Feijenoord fan was er niet, een echte Rotterdammer(t) ook niet, lekker met allerlei biertjes voor de tv, in je hand om te proosten, hardlopen soms met een blessure dus dan maar even een ‘rondje’ fietsen en de wekelijkse ontbijtjes vaak met een Franse croissant en een verse jus, de dagtrips samen met zijn vrouw en de mooie vakanties, soms wel 3x per jaar. De poesjes Aapje en Jinx konden veilig buiten op het afgerasterde balcon hun weg gaan. Oh en dan was er nog ‘Nijntje’....een ereplaats tijdens iedere vakantie. En wat dacht je van zijn bewondering van kunst met name ‘street art, grafity’ en ook de architectuur, zijn beroep .  Wanneer je jarig was, kreeg je van hem stevast een foto van jezelf met een feestmuts op met de daarbij behorende felicitaties op facebook.
Toen ik niet wist wat een een ‘broodje kapsalon’ was, stuurde hij me een kaart met de afbeelding en het recept daarvan. Hun oude tv mocht gratis weg voor de liefhebber en ik was de 1ste ook al woon ik niet echt in de buurt. Hij staat nu al een paar jaar hier en we zijn er nog steeds erg blij mee.
We hebben vanavond toen we het hoorden alledrie een traan gelaten en Fleur, die ook bevriend was op facebook, was heel verdrietig naar boven gegaan waar wij allebei met haar hebben gepraat.
Begrijpen doen we het niet, maar we respecteren je beslissing wel en ook al zagen we elkaar niet eens jaarlijks we vonden je een fijne vent en achter- en achterneef.
Hopelijk vind je de rust die je nodig had.

Omwille van de privacy heb ik geen namen genoemd van de betrokkenen maar voelde dat ik het van mij af moest schrijven.