Februari 2016 update: foto's

La Vieille Etable

De jarige Ingrid

Voorgerecht in La Vieille Etable

In een Engelse tearoom met vriendin Steph (rechts) en eigenaresse January Moore

Wiskunde leraar en leerling

Make-up Workshop

Februari 2016 update tekst

We zijn alweer op driekwart februari dat meestal een regenmaand in de Charente is en tot op heden werden we niet teleurgesteld. Helaas was er lekkage in een gastenkamer doordat dakpannen waren verschoven en met een enorme windkracht de regen naar binnen liet. Onze vaste artisan is inmiddels ook weer wat ouder en gaat zo hoog het dak niet meer op, mede gezien zijn rug is dat onverstandig. Ik denk ook dat hij inmiddels tegen de 70 loopt.
Gelukkig is het euvel na 1 telefoontje verholpen.
Verder hebben we in januari de eerste gasten alweer gehad en hele aardige, vlotte Fransen dus de toon is in goede zin gezet. Ook zijn er alweer boekingen binnen van terugkerende gasten en dat zijn vaak de leukste. Ze kennen onze manier van werken waarin wij heel flexibel en gastvrij zijn en dat spreekt de mensen aan, zo kunnen ze dus echt zorgeloos genieten van hun verblijf.
M’n vroegere wiskunde leraar van de middelbare school en zijn vrouw zijn inmiddels net weer vertrokken met de komende reservering alweer in ‘the pocket’. Het was erg leuk toen Fleur met hem haar lesstof doornam en hij heeft iets geschreven op een papiertje dat zij beiden snapten...ik niet. Hun gespreksstof ging mijn petje te boven.
Engelse vrienden die hier in de buurt wonen gaan volgend jaar trouwen en ik ben gevraagd om sowieso haar vrijgezellenfeest te organiseren, wat er nog meer bij komt kijken weet ik nog niet, want in Engeland schijnen daar nog wat meer ‘verantwoordelijkheden’ aan vast te kleven, dus daar moet ik het met haar eens rustig over hebben of ze mijn hulp voor andere dingen ook nodig heeft. Ik heb nog even tijd om na te denken en met iets leuks te komen, uiteraard geen Chippendale die uit een taart springt dat moge duidelijk zijn.
Fleur is helemaal ingeburgerd op de nieuwe manege en eerlijk is eerlijk ze leert er veel meer en om de week springen is natuurlijk ook fantastisch. Ook zijn de paarden pittiger. Er is er sowieso 1 waarop iedereen een keer tijdens dressuur moet rijden, want dat paard is heel schrikachtig en ja Fleur viel er af, maar ze heeft zich gelukkig niet bezeerd. Een traditie is het hier, ik weet niet of dat ook in andere landen geldt...toen ik nog paard reed in ieder geval niet.. om de volgende  weer te tracteren bij voorkeur op cake. Dus ik heb een cake gebakken, thermoskan thee meegenomen en met een vriendin wiens dochter in dezelfde les rijdt, ervan genoten samen met de eigenaar en vriendin van Fleur. Vandaag, woensdag 17 februari, uitzonderlijk mooie dag, morgen wordt er sneeuw voorspeld, maar ik betwijfel of die Sigogne zal bereiken. Ik hoop het niet want sneeuw is misschien nog leuk in december en januari, maar daarna voor mij niet meer. Dan heb je zin in het voorjaar. Voor mij dan ook geen huis in de bergen en sommige landen vallen dan automatisch al af. Niet dat we gaan verhuizen hoor. Voorlopig hebben we het hier nog steeds goed naar onze zin, al krijg ik wel eens arme zinnen van de dingen die vervangen moeten worden. De charmes van een huis uit 1829! Ik zou ook niet in een modern huis willen wonen want karakter is ver te zoeken en ze lijken ook allemaal op elkaar.
Mijn Vlaamse vriendin Ingrid werd 63 en normaliter is zij altijd in Belgie tijdens haar verjaardag, maar dit jaar niet. Ze wilde er niets aan doen, dus heb ik haar uitgenodigd voor een lunch in een voor allebei onbekend restaurant. En dat viel goed in de smaak. Het is geen restaurant waar je voor 15 euro een menu du jour hebt, maar dat hoefde voor deze gelegenheid ook niet. Het is zeker een gelegenheid om snel naar terug te keren.
Wel een verschil met eten bij Fred in le Ralley waar we met ons drietjes vorige week vrijdagavond waren. Op die avond is hij ook geopend voor ‘fish and chips’, ‘vaux filet met frites’, huisgemaakte hamburgers, dat idee. Toen we rond kwart over 7 arriveerden, stond Fred nog in verf kleding een laatste hand te leggen aan een muur. Zijn vrouw vertelde me dat ze al een half uur geleden had gezegd dat hij moest stoppen om alles in orde te hebben voor gasten. Franse mannen luisteren dus (ook) niet.  Ik moet zeggen dat we heerlijk hebben gegeten. Maandelijks op vrijdagavond is er een thema avond en in maart is dat fruits de mer en gaan we sowieso met vrienden er naar toe.
Als het wat beter weer is, willen we een weekend en famille –nee niet leuk naar zee- de verfroller ter hand nemen om de buitenboel op te frissen. Dan maken we er maar een gezinsuitje van ;-).
Darren heeft een bureaublad gemaakt voor Fleur’s kamer, nou klinkt dat simpeler dan dat het is, want er moest eerst nog een muurtje worden gemaakt en het blad is dan ook speciaal gemaakt met speciale afmetingen.
Als volgend hout project is het afmaken van mijn nieuwe keukentafel aan de beurt. De tafel die we hebben, een oude tuintafel, is niet van een al te beste kwaliteit en eigenlijk iets te lang, voor 6 personen, maar we eten daar hooguit met 4 man en dan stoot je toch wel veel tegen de tafel. Dus van gelijmde planken en kruiselingse poten die ook nog een paar keer gelakt moeten worden, is ook dat einde in zicht.
Projecten genoeg, want hij wil ook nog een buffetkast zelf maken voor in de keuken.  De keuken moet ook vernieuwd worden, het plafond en de balken ook. We gaan voor een rood/witte keuken.
Van Fleur’s oude 1-persoonsbed (hout met lades en met koper afgewerkt) willen we een zitbank in onze eigen zitkamer maken, want destijds hebben we dat bed gekocht voor 1000€ en nu staat het doelloos in haar oude slaapkamer.
En dan heb ik het ook nog niet over het zwembad gehad.
Op facebook hebben we een pagina aangemaakt, met ‘Projecten Porter’, waarin Darren, Fleur en ik ideeen en foto’s kunnen plaatsen. Op deze manier blijft het bewaard en kunnen we het alle drie steeds zien en krijgen we een melding van updates van elkaar.  Jajaja.....we praten ook nog met elkaar hoor.
Maar goed het is belangrijk om prioriteiten te stellen.

Tot volgende maand!